Πίνω τα κάτουρα μου...

Αδέρφια ήρθα αντιμέτωπος με την απόλυτη οργή του εχθρού... Την τελευταίας τεχνολογίας σεισμική βόμβα... Με τιμή λοιπόν σας ανακοινώνω ότι είμαι ΣΕΙΣΜΟΠΛΗΚΤΟΣ. Αυτό που με νευριάζει βέβαια, είναι ότι με φάγανε πριν πέσω με τα μούτρα στη μάχη. Από την άλλη εδώ κάτω από τα ερείπια είναι καλή φάση! Έχει δροσούλα, καθαρό αέρα, ήλιο και μπόλικα ούρα, που με σθένος κρατάω, γιατί μια φωνή από το διπλανό σπίτι μου είπε να τα κρατήσω, γιατί λέει το σώμα αντέχει 6 μέρες χωρίς νερό. Σας κλείνω τώρα γιατί ακούω τα σκυλιά των ΕΜΑΚ.

Υ.Γ.1 Ο Pachylon ζητά συγνώμη που δεν έχει μιλήσει αλλά δεν προλαβαίνει γιατί δεν μπορεί να σταματήσει να τρώει...Παρόλα αυτά κρίθηκε κατεδαφιστέος από αρμόδιο κλιμάκιο της Νομαρχίας που τον επισκέφτηκε την ώρα του γεύματος του.

Ειδικό topic: Πολεμικό Ημερολόγιο (aka "The War Just Started")

Πολεμικό Ημερολόγιο, Ημέρα (ή νύχτα) Πρώτη

Τα πρώτα βόλια έπεσαν. Και με βρήκαν. Όχι ξώφαλτσα, αλλά κατευθείαν σε ζωτικά σημεία. "Καλά, εσύ μας άφησες νωρίς", φάνηκε να ψιθυρίζει το πτυχίο, και ο εχθρός χαμογελούσε συνειδητοποιώντας την ενδυνάμωση της υπεροχής του. Η πρώτη μάχη είχε μάλλον και οριστικά πλέον χαθεί, δίνοντας με το "καλημέρα" ραντεβού για το Σεπτέμβρη...
Υψηλές προσδοκίες- χαμηλή ανταπόκριση- ασόβαρες ελπίδες, και η επιστροφή στο στρατόπεδο δεν έγινε με το κεφάλι ψηλά. Κι ας υπήρκε ανάκαμψη μετά τον απογευματινό γύρο...

Υ.Γ.: Μπορεί τελικά να πέσω, αλλά θα πέσω πανηγυρικά: μαχόμενος μέχρι τελικής πτώσεως. Γιατί μπορεί να είμαι η ντροπή της κοινωνίας αλλά ποτέ δεν ήμουν εύκολος αντίπαλος. Never Surrender. Καλή μας συνέχεια κουρέλια.