Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Artillery Chronicles: Chapter101-Introduction


Και πάνω που είχαν αρχίσει να μου λείπουν τα Massive Multiplayer Online Role Playing Games (MMORPG όπως wow diablo και άλλα χρονοκαταστροφικά διαβολοκατασκευάσματα) ξεκίνησα ακόμα ένα. Θα εκπλαγείτε με το πόσες ομοιότητες υπάρχουν μεταξύ αυτών και του ελληνικού(και όχι μόνο) στρατού. Για αρχή όλα είναι στη φαντασία σου, μιας και δέν θα υπάρξει ποτέ κάποιος "εχθρός" για να πολεμήσεις στη σκοπιά, αλλα και να εμφανιστεί κάποια στιγμή, τα "μέτρα ασφαλείας" θα εξασφαλίσουν την ασφαλή προσβασή του στα ενδότερα του στρατοπέδου. Long story short, είμαστε διακοσμητικοί και μή παραγωγικοί, ενώ θεωρείται ότι κάνουμε κάτι βαρυσήμαντο.
Θυμάμαι στο wow να παίρνω εντολές και συμβουλές για τον πόλεμο ενάντια στον κακό αρχηγό απο κάποιους "ανώτερους". Τυπάκια που απλά είχαν κάψει το χρόνο τους πιό πολυ απο κάποιους άλλους και φοράγαν γαλόνια για να τα βλέπουν οι υπόλοιποι newbάδες. Και γαμάγανε και δέρνανε... μόνο εντος Azeroth (ο φανταστικός κόσμος που λαμβάνει χώρα ο φανταστικός πόλεμος). Deja Vu?
Σαν να μήν έφταναν όλα, έχουν επινοήσει και κωδικούς επικοινωνίας, έτσι ώστε το απλό μυαλό να μήν μπορεί να καταλάβει τί ενοούν όταν λένε Alpha, Bravo etc, (Ενοούν το γράμμα Α,Β... αλλα please μήν διαρεύσει).
Πάνω σε αυτό πατήσαν και οι newbάδες και επινόησαν μία στρατιωτική αργκό, έτσι ώστε όταν συζητάν για το στρατό μπροστά σε τρίτους, να τους δημιουργούν την αίσθηση ότι μιλάνε για κάτι σοβαρό και ουσιώδες... λέξεις όπως φίδι(τεμπέλης), κουΣου (και σήμερα πχ. 48 και σήμερα), καμπάνα(ποινή), λελές(παλιός), γερμανικό (σκοπιά 02:00-04:00), υπάρχουν μόνο και μόνο για εξιτάρουν τη φαντασία των εκτός στρατου ατόμων. -Μαλάκα ήταν το κωλόψαρο γερμανικό και φίδιαζε και μπουκάρει ο αξυπ για έφοδο και τον καμπανιάζει το μαλάκα. Λές και ήταν κανένας 10 κουΣου και θα τον άφηνε το νέοπα.......
Και συνεχίζοντας αγαπητοί μου νέοπες, το στρατόπεδο χωρίζεται σε 3 κομμάτια. Βουνό (φυλάκιο με λίγα άτομα), θάλασσα(ή αλλιώς μέριμνα, κλασσικό στρατόπεδο με πολλά κηφισιωτόπαιδα), Βάση (Καππανδρίτι, ελάχιστα άτομα επιλεγμένα με προσοχή και φροντίδα. Γιωτόμπαλα σιτιστές και γραφιάδες, ετοιμοι να υπερασπιστούν την πατρίδα, μέχρι τελευταίας ρανίδος του πορτοφολιού του μπαμπά τους)
Παραθέτω μερικές photo απο το φυλάκιο, τη μέρα που έβγαλε ήλιο, για να σας παρουσιάσω το αστείο της υπόθεσης. Όπως πολύ καλά φρόντισε ο ταλαιπωρημένος χορωδός Legend (τα σχόλια δικά σας) να ενημερώσει όλο τον κόσμο για το πόσο βύσμα μπορεί να είμαι,στη μέριμνα συναναστρέφομαι με όλη την κηφισιά και τα βόρεια προάστεια. Φανταστείτε ότι πρώτη φορά, με διόρθωσαν και μου είπαν ότι μένω στο Ίλιον και όχι στα Λιόσια. Ο συγκεκριμένος τυπάκος, έφαγε στο δικό του πλαστικό πιατάκι περιγράφοντας το πόσες αποικίες βακτηρίων έχουν οι δίσκοι. Στο τέλος άφησε το πιατάκι του στο τραπέζι περιμένοντας την αντίστοιχη "κυρία Γιάννα" να έρθει και να του το μαζέψει. Το απόγευμα πήρε έξοδο, έδωσε 30 euro σε ταξί και πήγε να χέσει στα Flocafe...
Οι συγκεκριμένοι "ταλαίπωροι φαντάροι" λοιπόν, είναι υποχρεωμένοι να έρθουν τουλάχιστον 2-3 φορές για υπηρεσία (σκοπιές) στο φυλάκιο που βλέπετε και να κάνουν παρέα σε αυτούς που εθελοντικά πήγαν μόνιμα εκεί για να αποφύγουν την γκρίνια των πρώτων... Με το που πατήσουν το γυμνό απο πέδιλο του σκί πόδι τους επάνω στο χιόνι ,παίρνουν ύφος ετοιμοθάνατου, και αμέσως ξεκινάνε το φίδιασμα. Σε περίπτωση εισερχόμενης αγγαρείας φοράνε το μανδύα του Harry Potter και εξαφανίζονται με ένα κινητό στο χέρι. Εννοείται ότι προτιμάν να πεθάνουν δια λιθοβολισμού παρά να κάνουν μπάνιο για να φύγει η σως μουστάρδας απο το μαλλί. Η ειρωνία είναι ότι με το που κατέβουν στη μέριμνα, εξιστορούν το πόσο δύσκολα και ζόρικα είναι επάνω και πόσα @@ θές για να κάνεις ότι κάναν αυτοί.Εννοείται ότι εκάναν τις πιο πολλές και πιό δύσκολες υπηρεσίες και αγγαρείες. Ο λόγος που δέν ξανανεβαίνουν άγνωστος.

Ευτυχώς υπάρχουν και οι τυπάρες (Βλ. "Δεν έχουν καρδιά κυριε...") και περνάει ο χρόνος με λίγο χιούμορ.

kOOrelia μου καλά μας Χριστούγεννα.
-=panoptiC=-

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Περπατώ εις το δάσος


Ούτε εγώ ξέρω πόσο καιρό έχω να ανεβάσω κάτι. Αλλά νομίζω ότι κάτι βρήκα. 
Καλώς η κακώς, μάλλον καλώς, η πατρίδα με έχρισε μάχιμο ή μαχίμι κατά τη γνωστή διάλεκτο. Επίσης, παρόλες τις επικλίσεις της Μαίρης να με φέρει στο Πεντάγωνο η μοίρα και επιλογή μου με ξέβρασε στην γνώριμη Κομοτηνή. Αναφέρομαι σε αυτά γιατί μεταξύ των 'πιστών και φιλότιμων' στρατιωτών που έχουν για ρολόι το θαλαμοφύλακα και λιώνουν στις σκοπιές ξεχασμένοι σαν τσουβάλια με κράνη και ξιφολόγχες αναπτύσσεται ένα υποχθόνιο μίσος για τους Γιωτάδες ή Γιωτόμπαλα και για τους Ευνοημένους ή Βύσματα (στο στρατόπεδο του Μέγα Πανόπτη που είναι όλοι βύσματα δεν θα παρατηρείται τέτοιο πρόβλημα - κωλόβυσμα αν πέρνεις εταπ στη Ριτσώνα δεν σου ξαναμιλάω). Όλες οι κατηγορίες περιέχουν φοβερές προσωπικότητες αλλά κατα τη γνώμη μου οι καλύτεροι είναι οι Γιωτάδες. Αυτοί εφευρίσκουν ένα πρόβλημα για να μην κάνουν υπηρεσίες αλλά το θέμα είναι ότι το παρουσιάζουν τραγικό και πείθονται ότι όντως έχουν πρόβλημα. Πχ δεν φοράω κράνος γιατί με πιάνει ίλιγγος (ντόινγκ), έκανα εγχείρηση στα μάτια (να μην σου τύχει φίλε) - δεν έχω όπλο αλλά παίζω μπάσκετ σε όμάδα, ο χειμωνιάτικος καιρός μου προκαλεί ψυχοπλάκωμα επειδή έχω πολύποδα και δεν κάνω σκοπιά, τρώω τα νύχια μου και έχω υπερβολικό ένζυμο νυχίνης κλπ. 

Με καμπουριασμένη πλάτη από τις μέρες που σέρνω θα σας πω για την παρέλαση κάποιων προσωπικοτήτων που βρέθηκαν μπροστά μου ως τώρα στο στράτευμα. Top 3. 

1. Μα****ης - Το Φάντασμα
Ύψος: 1.60
Βάρος: 55 Κg 
Ελεύθερος από τα πάντα. Επιληπτικός, υποχόνδριος, τραυλός με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Κινείται μεταξύ θαλάμου και μπάνιων. Πλένεται και ξυρίζεται όλη μέρα σε απόσταση 5 cm από τον καθρεύτη. Κανείς δεν ξέρει γιατί υπηρετεί. Όλοι περιμένουν να βγει μια νύχτα με το ξυράφι και να πέρνει λαιμούς με απίστευτη ταχύτητα και μεθοδικότητα από όλους όσους κοιμούνται. Υπ'όψιν ότι απαντάει και μιλάει κατ'επιλογήν μία στις 10 φορές. Εννοείται ότι τρώει μόνος.

2. Ακ***ος - Ο Παλιός Ελληνάρας
Ύψος: 1.70
Βάρος: 120 Κg 
Ελέυθερος όπλου, υπηρεσιών, φυλακίων. Ο τύπος δεν παίζεται. χαχα. Παίζει κλαρίνο, γαμάει τραβέλια, έχει πάρει 3 αναβολές και επιτέλους απολύεται. Το "Έλα που 'σαι" είναι η φράση που χρησιμοποιεί κάθε φορά πριν μιλήσει. Η γκομενά του δουλεύει σε μπαρ στριπτιτζάδικου και την αποκαλεί καριόλα. Ιστορικές ατάκες το ''κόψε, θα σε χύσω με το γάλα'' στο ΚΨΜ ένα πρωί που έπινε γάλα και τον πειράζανε. Μυθομανής. Κάθε φορά η ίδια ιστορία τελειώνει αλλιώς. Παίζει εκατομύρια σε παπατζήδες στο Θησείο. Βρομάει. Έκανε σχέση με μια πουτάνα στην Κομοτηνή. Ο πατέρας του ζει μόνο από το καζίνο και οδηγεί Μερκεντέ όπως και ο ίδιος. Ιστορική η συνομιλία του με υπάλληλο του ΟΣΕ για να κλείσει εισιτήριο επιστροφής όπου τον ρώταγε διάφορα ο υπάλληλος και ο Ακ***ος απαντούσε "απολύομαι, θα έχω μπλε ταυτότητα καταλάβατε;" μέχρι που ο άλλος του το έκλεισε. Σκίστηκε λελε.

3. Τε***ρης - Ο Large
Ύψος: 1.70
Βάρος: 80 Κg
Ελεύθερος όπλου, υπηρεσιών. Ο χαρακτηρισμός Large είναι κατηγορία στο στρατό και πρέπει να παλέψεις για να τον αποκτήσεις. Ο συγκεκριμένος αρχικά είχε όπλο αλλά πήγε να πυροβολήσει έναν Υπολοχαγό στη σκοπιά και του το πήραν. Πέφτει συνεχώς από το πάνω κρεβάτι που δεν εγκαταλείπει. Η μούρη του είναι σκισμένη και μελανιασμένη συνέχεια. Δεν καταλαβαίνεις τι λέει γιατί είναι από τα βάθη των Τρικάλων. Ήρθε εξωτερική έφοδος (οι παλιοί γνωρίζουν) και τους ρώταγε αν είναι εξωτερική. Δεν άφηνε τον Ταξίαρχο να μπεί για επιθεώρηση γιατί δεν είχε ταυτότητα. Ήταν στα αρτοποιεία και έβαζε κορδόνια και βίδες στα ψωμιά για να γελάει. Ξέρει όλα τα φανταροτράγουδα και πάντα κοιμάται στη σκοπιά.

Υπάρχουν πολλοί αλλά βαριέμαι να σας τους περιγράψω όλους. Ένας έχει ψύχωση με μία γάτα. Την ψάχνει συνέχεια, την έχει στον ώμο σαν παπαγάλο και κοιμόταν μαζί της μέχρι που κατουρήσε το σακίδιου του διπλανού. Ένας ΕΠΟΠ Star που βγαίνει ζούλα και φέρνει κονιάκ από το νεκροταφείο δίπλα. Η ΕΠΟΠ Κατερίνα - η μουνάρα που είναι παντρεμένη με μπάτσο και της την πέφτω. Ο πρεζάκιας κολλητός μου - σειρά μου που έχει πάει σε ραντεβού με γκόμενα με γλάστρα με φίκο, ο τρελός Large κψμιτζής, ο χούλιγκαν, ο τούρκος, ο μποξέρ που δεν μιλάει σε κανέναν, και πολλοί άλλοι. 

Όσο για μένα τα λέμε από κοντά στα μπαρ της Πόλης.