Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Ελληνικο Ποδοσφαιρο (χωρις λογια)











ΑΝΑΜΠΕΛ


λοιπον....ειναι στιγμες που αναρωτιεσαι γιατι ηρθες κ τι θες....(ναι ξερω χρηστο....)ειναι φορες που νιωθεις την αναγκη κ αλλες που θελεις την ουσια....μια συνουσια μυστικη που λεει κ το ασματακι....ομως ειναι κ στιγμες που νιωθεις χαμενος...με μια γλυκα στο στομα κ ενα διαρκες χαμογελο....τελικα τι θελουμε?συμβατοτητα η αναζητηση?ζωη η επιβιωση?θυμηθηκα την αναμπελ....θυμηθηκα το υπογειο ...με ολα αυτα τα χρωματα κ τις δαχτυλιες μας....πορεια με αρχιδια που λιγοι τολμησαν κ ακομα πιο λιγοι συνεχισαν!δεν με νοιαζουν οι αλλοι...ποτε..μα το λεω γιατι ειμαστε μεσα στους λιγους...ετσι ξεκινησαμε...αυτοι ειμαστε κ συνεχιζουμε...κανεις λοιπον αδερφια δεν μας ειπε η μας εξασφαλιζει πως η ζωη θα ειναι πανεμορφη,ροδινη κ γεματη με χαρες....αντιθετως γινεται ολοενα κ πιο σκληρη ,απροσωπη...δυσβατη κ απροσητη....εξαιτιας των ιδιων μας των εαυτων!!!ψαχνουμε μια διαρκη επιβεβαιωση κ αυτο με κουρασε!με εξαντλησε!με εριξε!επιασα τον εαυτο μου να χανετε κ να χαωνεται με ολα τα αλλα εκτος της πραγματικοτητας....με συνελαβα να μην απολαμβανω...γιατι με την ταχυτητα που ειχα προσπερνουσα....κ ελεγα δεν πειραζει...το επομενο!!!ΟΧΙ...ακομα ειμαι στην αρχη...την μεση θελω να την φανταζομαι κ να αφαιρουμε...για λιγο...για να χαθω κ να ξαναεπανελθω δρυμητερος...γεματος,συνεχιζοντας την ζωη μου ακροβατωντας.....στα πιο ομορφα μερη,στις πιο ωραιες παραλιες κ στα πιο γεματα απο συναισθηματα τοπια!ολα ροδινα σας τα παρουσιαζω....κ γελω...αυτο μου ελειπε....δηλαδη τα παντα...ειμαι ερωτευμενος με ολα...με τις 4 εποχες...με τα χρωματα...με τα λουλουδια...με τα ζωα!ειμαι ζωο!σας αγαπω!εμαθα να αγαπω...κ εμαθα να ειμαι φιλος για να εχω φιλους!το ονειρο διαρκει λενε δευτερολεπτα...μα οταν ξυπνας σου φαινεται τεραστιο....εισαι επιρεασμενος κ νευριασμενος...η χαλαρος κ χαμογελαστος...μα κ μπερδεμενος!ετσι λοιπον αποφασιζω να πιασω τους παλμους μου κ να με ακουσω για μια φορα....μεσα στον χρονο....μια φορα παιδες ειναι...μια!οποτε δεν θα της χαριστω....θα την βουτηξω απο τα μαλλια κ θα κανω το πιο μεγαλο...το πιο τολμηρο μου μακροβουτι....σαν την θαλασσα μεσα μου....χωρις να ξερω αν θα βγω!δεν με νοιαζει......το σουρουπο παντα με μελαγχολουσε οποτε τοτε θα το κανω....για να ξεπερασω τις φοβιες μου...να νιωσω τις δυνες....τις δυναμικες κ τον παλμο...μου μεσα στον βυθο....της ΖΩΗΣ!φαντασου πως η θαλασσα που ολοι την αποδεχομαστε την σεβομαστε κ την χαιρομαστε...δανειζεται το χρωμα του ουρανου!ολα λοιπον εχουν νοημα οταν τους δωσεις νοημα η ειχαν κ απλα εμεις το καταλαβαινουμε πιο αργα....οταν ολα θα'ναι αργα...ΟΧΙ!δωστε τα χερια....απλωθειτε....χαμογελαστε....ενωθειτε....κ ολα αυτα με τα ματια κλειστα αν σας βαστα!προκληση....ΝΑΙ!δημιουργια....ΝΑΙ!αναστατωση....ΝΑΙ!παμε ρε να τους παρουμε τα σωβρακα...να τους παρουμε φαλαγκι.....ποιους?τους ιδιους μας τους εαυτους!εγω=τιποτα...εμεις=τα παντα!!!καληνυχτα μας...και προσοχη στα ονειρα....διαρκουνε πολυ οταν τα γραφει το τριτο χερι!

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Σάββατο 9 Μαΐου 2009

H ΠΤΩΣΗ

Πότε και πως αρχίζει; Πότε τελειώνει; Κυριολεκτικά, μία πτώση αρχίζει μετά την απώλεια της ισορροπίας και καταλήγει με την απώλεια σημαντικών και χρήσιμων μελών του οργανισμού και του σώματος(βλ. Legeng). Οι κυριολεκτικές πτώσεις μπορεί να οφείλονται σε απώλεια αισθήσεων που ακολουθείται από σκίσιμο παντελονιών από το σούρσιμο για την ηρωική έξοδο από την βασιλεία του ονείρου(βλ. ο.ο.t.m.). Kαι οι δύο περιπτώσεις ακολουθούνται από άφθονο φόβο στην αρχή που δίνει την σκυτάλη στο άφθονο γέλιο περαστικών, θαμώνων, φίλων κλπ. Μέχρι και το θύμα ξεσπά σε γέλια πάντα όμως με μια σκέψη που διακρίνεται εύκολα στο βλέμμα του. Ποια είναι αυτή η σκέψη; 1) Είναι καταρχήν ο φόβος για την πολύτιμη υγεία του θύματος...(σίγουρα είναι όλα καλά; λες να είναι σοβαρό και εγώ να κάθομαι να γελάω εδώ με τους μαλάκες; αύριο που θα έχει κρυώσει κλαίνε.κλπ.). 2) Είναι οι ενοχές. Εαυτέ έφτασες 25 και ακόμα πέφτεις και γίνεσαι ρεζίλι μαλάκα. Μπράβο, θα σε δείχνουν στο δρόμο και θα λένε να αυτός που έπεσε τις προάλλες. Θα κάνω να κυκλοφορήσω πάλι 1 εβδομάδα. 3) Είναι λίγο μια αίσθηση κωλόπαιδου και σκανταλιάρη έφηβου, που κάνει ακόμα ζαβολιές και λάθη και δεν είναι εκεί η μάνα του για να τον βρίσει και να κατεβάσει το κεφάλι. Οπότε και το βλέμμα αποκτά την πονηριά του Τρελαντώνη.
Μεταφορικά τώρα για να μπούμε στο ψητό και να γουστάρουμε. Δεν θα γράψω πότε αρχίζει γιατί δεν έχει αρχή, δεν θα γράψω αν και πότε τελειώνει γιατί δεν ξέρω αν θα τελειώσει. Για το πως όμως μπορώ να απαντήσω. Αυτό που προκαλεί την πτώση και τον ηθικό ξεπεσμό είναι η ανάγκη για κάποιο άτομο. Αν η ανάγκη είναι μεγάλη, είναι μεγάλη και η πτώση. Πιστεύω ότι όλα τα συναισθήματα πρέπει να καλύπτονται και σίγουρα δεν γίνεται να καλυφθούν από μόνο ένα άτομο. Και δεν κατάλαβα δηλαδή γιατί να μην ρίξεις τα μούτρα σου; Όσοι υποστηρίζουν την πτώση υποστηρίζουν και το όνειρο, υποστηρίζουν τον πρωτόγονο ρόλο των αρσενικών. Το δηλώνουν και δεν κάνουν συνομωσίες και στρατηγικές. Έχουν βοηθό τους και οδηγό τους το Πανάρχαιο Ρητό '' Ο Επιμένων Νικά''. Και αν κάτσει και φάνε τα μούτρα τους και το παλέψανε και φεύγουν με το κεφάλι ψηλά. Και το αντικείμενο του πόθου δεν χάνει το νόημά του γιατί ή θα βριστείς ή θα πηδηχτείς με πάθος. Και όσον αφορά την επιτυχία. Αυτή δεν απομυθοποιείται ποτέ.