24 Hour Paqui People

Φτιάξτε καφέ, θα πλατιάσω.
Καταλάβετε με koorelia, έχω καιρό... Έχω όμως και Ίντερνετ πλέον και μπορώ να τους κοιτάω όλους ισότιμα σε τούτη την πόλη. Κάτι τέτοιο άλλωστε μαθαίνω και στο σχολείο κάθε μέρα, ότι δηλαδή βαδίζουμε προς το να ζούμε ηλεκτρονικά και άρα ένοιωθα κάπως μειονεκτικά χωρίς το πολύτιμο αγαθό. Και πιστέψτε με, δε μπερδεύομαι καθόλου όταν χρησιμοποιώ τη λέξη "σχολείο" και όχι "σχολή", με βάση τουλάχιστον το πώς έχουμε μάθει τόσα χρόνια να αντιλαμβανόμαστε την (τεράστια στην ελληνική γλώσσα) απόσταση μεταξύ των 2 αυτών συγγενών λέξεων. Τόσο διάβασμα σε καθημερινή σχεδόν βάση έχω να κάνω από τις Πανελλήνιες (διευκρίνιση προς Τζανέτο: "Πανελλήνιες" ήταν εκείνες οι μοναδικές μέρες στη Λεόντειο που καθόσουν πίσω από τον συνονόματο σου Αντώνη). Σημαντική διαφορά; Τότε μπορούσα να καπνίζω...

Ακόμα δεν έχω καταλάβει την προσέγγιση που κάνουν οι άνθρωποι εδώ σε ότι αφορά στο θέμα "τσιγάρο" (χοντρέ cheater- αναγνώστη μην παίρνεις το γνώριμο διδακτικό σου ύφος ΚΑΙ πίσω από την οθόνη). Ανάβεις τσιγάρο και παραπάνω από τους μισούς σε κοιτούν με μισό μάτι, το σβήνεις κάτω και αισθάνονται ότι τους βρωμίζεις την πόλη. Αναγκάζεσαι να καθίσεις έξω παρά το κρύο και η σερβιτόρα (διευκρίνιση προς όλους: σερβιτόρα= ΟΧΙ αυτό το πανέμορφο πλάσμα που έχετε συνηθίσει να έρχεται και να ρωτάει "τι θα θέλατε") πάλι αναρωτιέται γιατί ζητάς το τασάκι ενώ βλέπει πως δε μασάς τσίχλα. Ακόμα και τις βραδινές -ξεχάστε τις πρώτες πρωινές- ώρες, όταν είσαι λίγο εύθυμος μετά τις πολλές pints και θες να βγεις έξω να ανάψεις το 6ο-7ο καρελάκι της μέρας, σου βάζουν στάμπα για να μπορέσεις να ξαναμπείς μέσα. Καπνίζεις; Σταμπάρεσαι αδερφέ, είσαι στιγματισμένος...

Ταυτόχρονα όμως: δεν κοιτούν με μισό μάτι όσους μεθυσμένους κυκλοφορούν μετά τις 9 και κάτι, είτε φωνάζοντας δυνατά και συχνά απειλητικά σε όποιον τυχαίνει να περάσει δίπλα τους είτε ξερνώντας πάνω στο παπούτσι σου σα να μην τρέχει τίποτα. Τα ξερατά για εμάς τους Λονδρέζους δεν αποτελούν στοιχείο βρωμιάς για την πόλη σαν το τσιγάρο, όπως άλλωστε και το να πετάς κάτω το περιτύλιγμα από οτιδήποτε τρως στο δρόμο. Και είσαι μαλάκας αν αναρωτιέσαι γιατί δεν υπάρχουν κάδοι- ασφαλώς γιατί υπάρχουν οι τρομοκράτες που πριν από 7 χρόνια μας έβαλαν βόμβα σε public bin. Γι' αυτό εξάλλου έχουμε και από 3-4 κάμερες μέχρι και στο πιο μικρό στενάκι της πόλης, οργανώνουμε περιπολίες κατοίκων για να καρφώνουμε το γείτονα μας επειδή γαμάει καλύτερα από μας και μας ενοχλεί που η γκόμενα του κάνει φασαρία όταν βογκάει και επίσης έχουμε νόμους ακόμα και για το μέχρι πόσα σκυλιά επιτρέπεται να βγάζεις βόλτα (http://news.bbc.co.uk/1/hi/england/london/6439581.stm). Και μη μου κουνιέσαι και πολύ, γιατί είμαι Αυτοκρατορία.

Και τι λέει ο χρησμός; Ότι η Αυτοκρατορία θα πέσει όταν πετάξουν και φύγουν τα κοράκια από την αυλή του London Tower. Έτσι κι εμείς τους κόβουμε τα φτερά τη στιγμή που γεννιούνται, έτσι διατηρούμε την ψευδαίσθηση ότι παραμένουμε ακόμα Αυτοκρατορία. Όχι πως η Αγγλία δεν παραμένει κάτι σαν τέτοια, εδώ και σε άλλα 2-3 σημεία παίρνονται όλες οι αποφάσεις που καθορίζουν τη ζωή της υπόλοιπης ηπείρου- το βλέπεις και από τα κτίρια αλλά και το πώς τρέχουν οι ντόπιοι συμπολίτες μου στην καθημερινότητα τους. "Μυρμήγκια της υπερδύναμης" είχε γράψει ο γείτονας Legend και δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο... Όπως το μυρμήγκι μαθαίνει να ακολουθεί μια ρουτίνα για το υπόλοιπο της ζωής του, αντίστοιχα κι εσύ απαγορεύεται να βλάψεις τη ρουτίνα ενός Άγγλου. Οι απαρχές της καπιταλιστικής γραμμής παραγωγής (κατάτμηση- καταμερισμός της εργασίας) έχει γίνει και ο τρόπος ζωής τους, μαθαίνοντας τους να κάνουν συγκεκριμένες κινήσεις από τις οποίες αν και αποκλίνεις τους δημιουργείς black-out, πελαγώνουν και αδύνατον μετά να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Δουλεύω στη ΒΤ (όλοι υποθέτω μάθατε πλέον τι είναι): Έχω μάθει ότι για να ανοίξεις τηλεφωνική γραμμή πρέπει να είσαι Άγγλος. Δεν είσαι Άγγλος; Πρέπει να μένεις 2 χρόνια στο σπίτι που κατοικείς. Μόλις μετακόμισες; Crashαρε ο τύπος, game over, blue screen. Και το κυριότερο: 2 ΧΡΟΝΙΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΔΕ ΘΑ ΕΙΧΑ ΒΑΛΕΙ ΤΗΛΕΦΩΝΟ???

Αλλά και κάπου εδώ αρχίζουν να μη σε απασχολούν ιδιαίτερα όσα γράφω παραπάνω. Γιατί ακριβώς αυτός ο άνθρωπος δε μπορεί να καταλάβει ότι ακούγεται παράξενο να σου λέει ότι έπρεπε να κατοικείς τουλάχιστον 24 μήνες στο σπίτι που θες τη γραμμή- γραμμή επικοινωνίας με την πρότερη ζωή σου εν προκειμένω. Sorry if I caused you any inconvenience... Έτσι έχει μάθει ότι λέει ο κανονισμός. Και αν καταλάβεις ότι απλά δεν πρέπει να διαταράσσεις τη σχέση του με τον κανονισμό, εκεί το πράγμα αρχίζει να σ’αρέσει. Όσο δε γίνεται να μάθεις ποτέ αυτή την αχανή πόλη, άλλο τόσο δε γίνεται να μην τη συμπαθήσεις. Εκεί που έχεις σπαταλήσει 3 μέρες βρίζοντας τους για συγκεκριμένα πράγματα, γίνεται κάτι εντυπωσιακό και σου αναιρεί τα επιxειρήματα. Και ίσως γι’ αυτό και τελικά να απορρίπτεις το ενδεχόμενο να τολμήσεις να πεις ότι δε σου αρέσει: επειδή σου παρέχει τη δυνατότητα να δεις αυτό το ¨εντυπωσιακό¨ να συμβαίνει και σε συχνότητα πολύ μεγαλύτερη από σχεδόν οπουδήποτε αλλού.

Δεν ξέρω αν μπορώ να αιτιολογήσω την παραπάνω μου πρόταση, δε μπορώ να τη στηρίξω με επιχειρήματα μάλλον. Θα ρωτήσω τους γείτονες μου στην ευρύτερη περιοχή του Bethnal Green (“Χαρούμενη Γωνιά” η μετάφραση στα Κέλτικα- πρέπει να έπιναν πολλά ναρκωτικά αυτοί οι τύποι που την είδαν χαρούμενη) μπας και απαντήσουν: Τους Κινέζους ράπερ, τους Ινδούς μπουρναζιώτες, τους μαύρους γκάνγκστερ, τους πάντα ανοιχτούς και πάντα δυο-δυο πάκηδες, τους κυνικούς Άγγλους που πάντα έχουν χρόνο για λίγο black humour, τους Μπαγκλαντεσιανούς με τα φορέματα τους, τα μεθυσμένα τσουλάκια που σου ζητάνε τσιγάρο πιάνοντας σου τον πούτσο και μετά φασώνονται με το γκόμενο τους. Θα τους ρωτήσω, αλλά μάλλον δεν θα καταλάβω τίποτα από αυτό που θα μου απαντήσουν. Και δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο πλάκα έχει αυτό...

Πάντως koorelia, είναι ωραία τελικά εδώ. Ασχέτως αν δε γίνεται να μην τους βρίσω. Το αποζητούν κι οι ίδιοι άλλωστε αυτό, μιας και θέλουν να ξέρουν ότι ξεχωρίζουν. Γι’ αυτό και τα κάνουν ΟΛΑ ανάποδα...

Μικρά Συμπεράσματα από το London

-Food ✔, English Food ✓, Good English Food ✖, Tasty English Food= δεν έχει βρεθεί ακόμα σύμβολο που να μπορεί να σταθεί δίπλα σε αυτή την πρόταση.
-Δεν είναι ότι το Λονδίνο είναι βροχερό, οι υπόλοιπες πόλεις του κόσμου απλά έχουν, εεεε, πως το λέτε μωρέ αυτό εκεί το κίτρινο πράγμα? Ααα, ήλιο...
-Σας παρακαλώ επίσης, μην ξανακούσω τη φράση “Μετρό στην Αθήνα”,
-Ούτε “δε μπορώ να έρθω εκεί ρε μαλάκα, είναι μακριά”.
-Πώς δεν τρακάρουν έτσι όπως οδηγούν (όχι μόνο το look right, γενικότερα), πώς δεν τρακάρουν????????
-Ψέματα είναι αυτά που ξέραμε τόσα χρόνια για τους Χιώτες, οι Πακιστανοί πάνε δυο-δυο.
-Επίσης, παιδιά, δεν θα το πιστέψετε! Οι Πακιστανοί εδώ δε ζουν στα φανάρια, μένουν σε σπίτια!!!
-Εκτός του ότι είναι πάντα ανοικτοί και σε σώζουν... Και δεν εννοώ στο να πάρω adaptor για να φορτίζω το κινητό στο αυτοκίνητο ή καλάμι ψαρέματος στις 3 Γέφυρες.
-Το ξέρατε ότι στο Bangladesh δε μένει κανείς? Είναι άδεια η χώρα, εδώ είναι όλοι. Και μπορείς πολύ εύκολα να τους πετύχεις- απλά σηκώνεις το χέρι σου σε ένα ΤΑΧΙ.
-Ξέρατε ακόμα ότι μόλις μια μαύρη γεννιέται της κολλάνε επάνω της ένα υπέροχο κώλο? Όσο άσχημη κι αν έχει βγει η υπόλοιπη.
-Το όνομα του φίλου Κινέζου chun-lee-hao-chung-chi-ling-mao-kung μπορεί πολύ απλά να συνοψιστεί στο εξής ένα: Τom.
-Τι κρύβεται κάτω από μια μαντήλα? Συνήθως ένα i-pod nano, ένα i-phone και ένα ζευγάρι πολύ ακριβά σκουλαρίκια.
-Δε διαφωνώ, τα μπαρ που έχουμε στο Αthens δεν υπάρχουν σε κανένα σημείο της Ευρώπης τελικά. English pubs όμως έχει μόνο στην Αγγλία, δεν αντιγράφονται...
-Φράση που πρέπει όλοι να μάθετε πριν έρθετε: One (two-three-four-etc) pint of beer. Any beer. Θα βρεις κάποια να σ’ αρέσει πιο πολύ από τις υπόλοιπες 10 ωραίες.
-Μόνο εδώ μπορούσε να έχει γεννηθεί το ποδόσφαιρο, believe me...
-Δεν ξέρω πώς ακριβώς μπορώ να το πω, γιατί κάθε φορά που ασχολούμαι με το θέμα με πιάνει πανικός. Θα αναφέρω απλά τη λέξη λοιπόν: ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ.


ps1: Είναι πολλά ακόμα που θα μπορούσα να γράψω αλλά μέχρι κι εγώ ο ίδιος με βαρέθηκα.
ps2: Δεν είναι ότι ξέχασα να αναφερθώ στο θέμα “γυναίκα”. Επίτηδες το άφησα απ’ έξω. Γιατί πολύ απλά θέλει δικό του άρθρο, ίσως και μεγαλύτερο από αυτό...

Γράφτηκε ΠΑΝΩ στη μπάρα

Δεν ξέρω πόσο καιρό υπάρχει, έχω εκπλαγεί. Πιστεύω ότι μας αντιπροσωπεύει.
Προτείνω να γίνει το επίσημο τραγούδι μας.
Να προσθέσω ότι ο ίδιος καλλιτέχνης έχει γράψει και το θρυλικό "She's fat, im drunk, it's on!"
Το κατέβασα και θα το βάλω και στο mp3 να το ακούω στο λεωφορείο!
Goodnites Koorelia

'' AFRICA 2010 ''

'' ΤΟ...ΟΤΤΟ..μπιάνκι σε νέες περιπέτειες ''

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια..η απαισιοδοξία υπήρχε και μάλιστα σε όλο της το μεγαλείο,μάλλον λίγοι πίστευαν στην ανατροπή..στο διπλό! Ήμουν κ'εγώ ανάμεσα σ'αυτούς...και δικαιώθηκα

Είναι από τις ελάχιστες φορές που μου άρεσε το παιχνίδι της εθνικής και δεν άρχισα να σιχτιρίζω όλα τα άγια και για την ώρα που χάνω..θέλω να έχω εικόνες όπως και το '94....καλοκαιρι....ολοι έξω με τα σώβρακα,με ξαπλώστρες και ομπρέλες στις γειτονιές με τηλεοράσεις υπερυψωμένες σε αυτοσχέδιους μηχανισμούς...μπύρα άφθονη στα χέρια και σούσουρο μέχρι τελικής!

Περιμένω λοιπόν πλέον με αγωνία την πολυποθετη...ΣΕΝΤΡΑ...!

Το 100ο παιχνίδι του Οτο Ρεχάγκελ στον πάγκο της Ελλάδος συνδυάστηκε με την παρθενική του συμμετοχή στα τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με γκολ του Δημήτρη Σαλπιγγίδη το αντιπροσωπευτικό μας συγκότημα νίκησε 1-0 την Ουκρανία στο και θα βρεθεί του χρόνου στο Μουντιάλ της Ν.Αφρικής για δεύτερη φορά μετά το 1994. Στο 2ο γκρουπ δυναμικότητας η ελληνική ομάδα!

Τα πανηγύρια των διεθνών, το κλάμα του Σεφτσένκο και το «Final Countdown» που έπαιζε στα μεγάφωνα του «Ντόνμπας Αρίνα» συνέθεσαν την εικόνα μετά το σφύριγμα της λήξης του Πορτογάλου ρέφερι. Η Ελλάδα....στο Μουντιάλ!

Οι συνθέσεις:
Ουκρανία (Μιχαϊλιτσένκο): Πιάτοφ, Κόμπιν, Κατσέριντι, Κούτσερ, Ρακίτσκι, Τίμοστσουκ, Μίχαλικ (65' Γκάι), Αλίεφ (57' Σελέσνιοφ), Γιαρμολένκο (69' Σέφτσουκ), Σεφτσένκο, Μιλέφσκι.

Ελλάδα (Ρεχάγκελ): Τζόρβας, Βύντρα, Σπυρόπουλος, Κυργιάκος, Μόρας, Παπασταθόπουλος (29' λ.τ. Πλιάτσικας), Κατσουράνης, Καραγκούνης, Σαμαράς (63' Γκέκας), Σαλπιγγίδης, Χαριστέας (71' Τζιόλης).
Διαιτητής: Ολεγκάριο Μπενκερένσα (Πορτογαλία)

http://www.youtube.com/watch?v=iqQZvXkN8kM .......gooooooooooooaal !!!

Ατάκες ΡΕΧΑΓΚΕΛ:

* "Τα αγάλματα των προπονητών τα φτιάχνουν από χαρτόνι, για να μπορούν να τα κάψουν γρήγορα".

* "Η Μπεάτε γνωρίζει μέχρι πού φτάνουν τα όριά μου και εγκαίρως θα με ειδοποιήσει να αποσυρθώ".

* "Με τη Μπεάτε συζητώ ακόμη και αγωνιστικά θέματα. Αλλωστε όπως λέει η ίδια: Εγώ παρακολουθούσα μπάλα, πολύ πριν γνωρίσω τον Οτο!"

* "Δεν θα με εξουσιάζει εμένα η δικτατορία των media!"

* "Κάποτε κυκλοφορούσα με τζιν, τώρα δεν διανοούμαι να τα φορέσω".

* "Τα αποδυτήρια είναι η όασή μας. Ξένοι μπορούν να μπουν μόνο μετά από μία κατάκτηση τίτλου".

* "Γελάω με τους επικριτές μου που λένε ότι δεν κάνω καλή προπόνηση.*

"Βασιλιάς Οτο; Δεν με ενοχλεί αυτή η προσφώνηση. Ομως δεν είμαι βασιλιάς, ούτε ο Μπεκενμπάουερ είναι αυτοκράτορας".

* "Σε μένα ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Αρκεί να κάνει αυτό που θέλω εγώ".

* "Τα χρήματα δεν βάζουν γκολ".

* "Ευτυχώς που πέρασα από την Μπάγερν Μονάχου και είδα και την άλλη όψη του νομίσματος. Ημουν ιδεαλιστής, τώρα είμαι ρεαλιστής".

* "Δεν μ' ενδιαφέρει αν οι παίκτες τρώνε χάμπουργκερ ή πίνουν Κόκα Κόλα, αρκεί να κερδίζουν!" (χαχαχαχα......)

* "Πριν το Euro 2004 οι ταξιτζήδες με αντιμετώπιζαν σαν έναν απλό επιβάτη. Μετά, δεν με έχουν αφήσει να πληρώσω".

* "Αν βάλω πέντε ταλέντα στην ενδεκάδα και χάσω σερί αγώνες, τότε οι φίλαθλοι θα μου πετάνε λουλούδια μαζί με τα βάζα!"* "Δεν υπάρχει δίκαιο ή άδικο, σωστό ή λάθος. Υπάρχει το τελικό αποτέλεσμα".

Πότε θα κάνει Ξαστεριά

Λοιπόν. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που δεν θα πάω μόνος μου στην πορεία του Πολυτεχνείου μετά από 15 χρόνια. Λέω μόνος μου γιατί πιο παλιά με πήγαινε ο πατέρας μου και οι παππούδες μου. Άνθρωποι που με τη σειρά τους, μαζί με άλλους αγωνιστές, πολέμησαν για τα ιδανικά τους κάτω από τις συνθήκες που επέβαλε του καθενός η γενιά. Άνθρωποι που σήμερα αποκαλούνται ξεχασμένοι και παραδομένοι. Ποιος όμως οδήγησε εμένα σε αυτή την αλλόκοτη φάση που λησμονάω τέτοια μέρα την Αθήνα; Ήταν αυτοί και οι συναγωνιστές τους που κάθε χρόνο έστριβαν από την Βασ. Σοφίας τραγουδώντας ''Πότε θα κάνει Ξαστεριά''. Αυτοί που στη συνέχεια πέρναγαν κοπανώντας χέρια, πόδια, τύμπανα και φωνάζοντας συνθήματα για τα παρακράτη και την καταστολή έξω από την Πρεσβεία των Υπαίτιων για τα Δεινά του κόσμου. Υπαιτίων θωρακισμένων στη νομιμότητα του αστικού κράτους που έχτισαν και στον κατασταλτικό μηχανισμό που τους προφυλάσσει χτυπώντας και σκοτώνοντας τα ''αδέρφια'' του. Οι Υπαίτιοι και η πλαστή τους αφθονία, έστω και για λίγο, φοβούνται, τρέμουν και απειλούνται βλέποντας χιλιάδες να τους μισούν. Οι Υπαίτιοι που συνέχισαν να κυβερνούν και μετά τη Χούντα.
Την ίδια Πορεία ακολουθεί με τη σειρά της και η δική μου η γενιά, Εμείς. Εμείς που παράγουμε αυτή την αφθονία και που είμαστε μετά τη Χούντα. Που όταν μουρμουράμε ''Πότε θα κάνει Ξαστεριά'', τραγουδάμε με χαμόγελο γιατί πάντα έρχεται. Απλά η γενιά που θα την ζήσει πρέπει να είναι καλύτερα ετοιμασμένη από τις προηγούμενες. Και ετοιμάζεται και ωριμάζει μόνο κάτω από επαναστατικές συλλογικές διαδικασίες και πράξεις. Που το άτομο και ο εγωισμός του υποβιβάζεται στο μεγαλείο του συνόλου. Σαν Εμάς.
Αυτή η μέρα ανήκει στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα και όσοι είναι εκεί το ελάχιστο που έχουν να κάνουν είναι να πάνε στην πορεία και αν δεν αλλάξουν κάτι, δεν θα μπορούν να αλλάξουν το αίσθημα πληρότητας και καθήκοντος όταν γυρίσουν το βράδυ στην καθημερινότητα τους. Έτσι για να δώσουν και σε μας μια γεύση. Γιατί κάθε ερώτηση έχει απάντηση...





Υ.Γ.: Τι κάβλα είναι αυτά τα βιντεάκια; Να πάει να γαμηθεί και το Lecture, δεν πάω...

'' δειαλειμα για διαφημησεις ''

Με αφορμή την εν λόγο ημέρα και το κείμενο του Ο.Ο.Τ.Μ.....παρασυρθηκα μέσα στα γεγονοτα...νευριασα...γελασα ειρωνικα...θυμιθικα...στενοχοριθικα...μνημες...για πάντα νωπές!!!δύσκολο πράγμα στις μέρες μας η αλλαγή..μάθανε οι λαοί στην συνήθεια..στην εξομάλυνση και σε άλλες χαζές και δυστυχώς ανούσιες πολιτικές ξύλινες αναφορές...με τα λύπης αλλά και επαγρύπνησις .Τζανετος...


ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ και πάλι θα συμμετάσχουν χιλιάδες, πολλοί περισσότεροι από τότε, ελεύθεροι αγωνιζόμενοι φοιτητές, ελεύθεροι αγωνιζόμενοι Έλληνες και της δράσης εναντίον της, επίσης πολλοί περισσότεροι από τότε, "φρουροί" του Εξουσιαστή. Πιστέψτε με ποτέ δεν κατάλαβα την διαφορά μεταξύ ενός Δυνάστη κι ενός Εξουσιαστή, γι' αυτό και μοιραίως ποτέ δεν κατάλαβα την διαφορά μεταξύ ενός Ήρωα κι ενός Αλήτη - Αντιεξουσιαστή - Αναρχικού που βγαίνει στους ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ... Αυτός ίσως να ήταν και ο λόγος που ζήτησα την βοήθεια του άλικου...
ΑΚΟΥ ΜΙΧΑΛΗ...Νοέμβρης και δέκα επτά, πρέπει για να μιλήσω;Ή μήπως από σεβασμό θα πρέπει να σιωπήσω;Και τι να γράψω άραγε; Για το Πολυτεχνείο;Μήπως το καταντήσανε το θέμα αυτό γελοίο;Να πω γι' αυτούς στη φυλακή που τ' ακριβοπληρώνουν;Ή για τους άλλους, στη βουλή, που το εξαργυρώνουν;Ψωμί, Παιδεία, Λευτεριά να βγω και να φωνάξω ή να χωθώ στο σύστημα κι ότι μπορώ ν' αρπάξω;Όσοι με τις αξίες του τότε γαλουχηθήκαν,για μια πεντάρα οι πιο πολλοί μήπως ξεπουληθήκαν;Λέτε να εμφανίστηκαν τόσοι πολλοί «κουμπάροι»,γιατί από χρόνια σίγησε το σαρανταπεντάρι;Λέτε να είναι η σιωπή χρυσός, όπως μας λένεή με αυτή βολεύονται πάντα αυτοί που φταίνε;Μήπως ο φόβος τελικά τα έρημα φυλάεικαι η Δημοκρατία μας κατά διαόλου πάει;Πού είναι η ισότητα; Ποιά η Δικαιοσύνη;Υπάρχει κάτι υγιές, όρθιο να 'χει μείνει;Τα κεκτημένα μιας ζωής απεμπολούνε τώρα.Ειν' η χειρότερη γενιά που πέρασε απ' τη χώρα.Ήτανε αντιδραστικοί «κωλόπαιδα», «αλήτες»και γίνανε παχύδερμα «φιλήσυχοι» πολίτες.Δηλώσανε υπακοή «πιάσαν» την ευκαιρίακι από το «περιθώριο» πήραν την εξουσία. Για να χαρούν τ' αφεντικά βάζουν λυτούς δεμένουςτους νέους να κρατήσουνε βωβούς κι υποταγμένους.Με στόμφο τώρα ομιλούν, τους λένε να λουφάξουν, αλλιώς τους μπάτσους αμολούν τα «νόμιμα» να πράξουν.Οι νέοι τότε ελπίζανε, τώρα απελπισμένοιτα βλέπουν μαύρα γύρω τους, νοιώθουνε προδομένοι.Αισθάνονται αδιέξοδο και κάτι να τους πνίγεικαι αντιδρούν που τα καλά απολαμβάνουν λίγοι.Τους επιβάλουν την σιωπή, καλλιεργούν τον τρόμο,μα Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΙΔΕΩΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟ.άλικος "

Always there reminding you to live...

Είμαι κλασμένος. Είχα να βγω καιρό λόγω εργασίας που έχω να τελειώσω αύριο. Πήγα στη συναυλία που τα έσπασε. Ο Βαγγέλης(παιδικός φίλος του πατέρα μου) μου είχε πει να πάω χύμα να δώσω φιλιά στην ξαδέρφη του, Ελληνίδα Σύζυγο του Τραγουδιστή-Θρύλου της Πόλης. Να της φωνάξω ενώ έπαιζε πλήκτρα live. Δεν μπόρεσα, δεν το έκανα. Πάω για μπύρα ένα 15' περπάτημα από εκεί με πεσμένη διάθεση για διάφορους λόγους. Γυρνώντας 3 ώρες μετά σε ένα στενό κοντά στο σπίτι μου πετυχαίνω τον Μ. Smith με την γυναίκα του, Έλενα. Μιλήσαμε και Γελάσαμε... Θα πάω και αύριο. Μου είπε να με βάλει στη λίστα, εννοείται ότι είπα όχι. Γελάω ακόμα με το πόσο Ωραία και Αναπάντεχη ώρες ώρες είναι η Ζωή...

καταγγελια αισχους!!!

ποσο ακομα αγαπητοι φιλοι θα φτιαχνουμε μαγαζια;
μολις επεστρεψα απο μια κουρελοβραδια γκολ απο το γνωστο και μη εξαιρεταιο μας μπατμαν..
το οποιο ακουσον ακουσον εκανε ανακαινηση!!!!ναι κυριοι (χαχαχα..για το κυριοι)!!! ξεχαστε το μπατμαν που ξερατε!!! οι σημαιες και η ξυλινη οροφη αντικατασταθηκαν απο εξαερισμο και λευκο ταβανι τα ξυλινα τραπεζια απο μπαρα και καθρεφτες και η αξιαγαπητη κουρελομπαργουμαν απο μια αλλη...
ευτυχως ακομα διατηρει την παλια καλη καμμενη πελατεια του και το μουσικο του σουρρεαλισμο αλλα οι αλλαγες με τρομαζουν για το ποσο ακομα, οφειλω να ομολογησω κρυφα!!!

SYNADHSH STO LONDINO....

H MOIKANA EPISTREFEI....MONO GIA PERIORISMENES EMFANHSEIS!!!
2-8 NOEMVRIOU STO LONDINO...LIGOSTA TA ENEPOMINADA EISHTHRIA...
PAREA ME TIN THRILIKH XOREFTRIA TOY...
TO KOMATI AFIEROMENO STOUS ANAGNOSTES...

PS...ANAMENO ODIGIES PROSANATOLISMOU...