(Άτιτλο)

Δεν έχω κάτι να γράψω...μάλλον δεν ξέρω τι να γράψω...

"Όλα είναι δρόμος" και απ' ότι φαίνεται δεν πάμε καλά...


ΥΓ : Θα γράφω με τόνους από δω και πέρα...ελπίζω...

Δε Χρειάζεται Τίτλος

Παλιό, αλλά επειδή πλησιάζουν οι μέρες σκέφτηκε πως πρέπει να υπάρχει σε ένα blog που σέβεται τον εαυτό του (σαν εμάς δηλ.)...

Εισβολη στην show biz!!!

Koorelia (και οχι kourelia - με double "oo" γεννηθηκαμε, με double "oo" θα πεθανουμε!) σας εγκαλω στην ταξη !
Αφηστε τα μιση και τις οποιες διαφωνιες μας χωριζουν και επικεντρωθειτε στο στοχο μας.
Αυτον που θεσαμε στην τελευταια μας συναντηση !
Θα καταπληξουμε τους παντες !
Εγω ηδη δουλευω πανω σε καποιες χορογραφιες που μου εδειξε ο Φωκας και ξεκινησα μαθηματα φωνητικης και ορθοφωνιας στην Julie !
Την επομενη βδομαδα ταξιδευω για Κινα για να ανανεωσω την γκαρνταρομπα μου (που λεφτα για Μιλανο....?)

Υποσχομαι στο φανατικο κοινο μας ενα πλουσιο φωτογραφικο υλικο......η μαλλον, τωρα που το ξανασκεφτομαι, μηπως να καναμε ενα ημερολογιο 2009 με τον Τρυφωνα με καποιες προκλητικες φωτογραφιες μας....?

Παντως δεν γινεται ετσι δουλεια, πρεπει να βρουμε manager......που παμε ετσι?



ΥΓ : Καποιος να ενημερωσει τον Τρισυποστατο Πανοπτη για αυτα τα μελλοντικα μας σχεδια.....να μην του ερθει κι αποτομο....ειναι σε κρισιμη ηλικια....

Καταγγελία

Στις εκτός ιστολογίου συνευρέσεις των απανταχού Κουρελιών τον τελευταίο καιρό έχει ξεσπάσει ένα νέο θέμα σύγκρουσης όσον αφορά την εξέλιξη και την προοπτική του παρόντος διαδικτυακού τόπου. Το θέμα αφορά επίσης τον ιστορικό ρόλο της λέξης Ορόσημο του blog.
Υπάρχει λοιπόν όπως όλοι γνωρίζετε ένας φλώρος που ιδιοποιείται το ποθητό(όχι για όλους) kourelia.blogspot.com...Θύελλα αντιδράσεων λοιπόν έχει προκύψει για το αν πρέπει να κινηθούμε προς την κατάκτηση της περίφημης ιστοσελίδας ή πρέπει να κάτσουμε στα αυγά μας. Και εξηγούμε...

Τρόποι και επιχειρήματα οπαδών κατάκτησης.
1. Χρήση θεμιτών, νόμιμων, παράνομων, βρώμικων, ευγενικών, ξεφτιλισμένων, τρυφερών, ύπουλων, άμεσων και έμμεσων μέσων προς την επίτευξη του στόχου.
2. Αποστολή email στην εταιρία blogspot με το επιχείρημα ότι το ιστολόγιο του φλώρου είναι ανενεργό εδώ και 3 χρόνια. (5 χρόνια χρειάζονται για να ελευθερώσει η εταιρία το όνομα)
3. Αποστολή απειλητικών μηνυμάτων στον ιδιοκτήτη, που στρίβει ακόμα στην Βιλλαρίμπα παρέα με το ξημέρωμα και το δειλινό του καμμένου Κα'ι'άφα, να παρατήσει το όνομα που μας ανήκει και που επάξια μετά από τόνους Αλκοόλ, ετών χωρίς πτυχία και γενικά ξεφτιλισμένων(ψυχολογικά κ σωματικά) βιώσαμε και κατακτήσαμε.

Τρόποι και επιχειρήματα οπαδών παραμονής.
1. Χρήση ύπουλων και μη ομαδικών αποφάσεων.
2. Βλέπε ανάρτηση σχολίου από o.o.t.m. στο kourelia.blogspot.com με σκοπό να κρατήσει ενεργό το χλεμπονιάρη ΓΙΑ ΑΛΛΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ. (Εντάξει κλασικά προτείνω μόνιμη διαγραφή φιλώντας της μπάσκετ κάλτσες του μεγάλου Πανόπτη)
3. Πρέπει να μην μας βρίσκουν εύκολα και πρέπει να μας ψάχνουν.Και έτσι γουστάρουμε αφού έτσι ξεκίνησε.(Επιχείρημα)
4. Τη σπάμε φασιστικά σε όσους δεν συμβαδίζουν με εμάς. Σε όσους πληγώνονται που βλέπουν τη ΛΕΞΗ τους να χαραμίζεται σε αγιοκλίματα και αγγίγματα και τέτοιες βλακείες.(Εκτός αν κάποιους τους εκφράζει...)

Υ.Γ. Περιμένω Τοποθετήσεις για το κρίσιμο αυτό θέμα που πιστεύω ότι επιτέλους θα καταφέρει να μας διασπάσει...

The truth ][

Είναι αλήθεια ναι. Είμαι ενεργό μέλος (Στέλεχος) τις οργάνωσης εδώ και 22 χρόνια. Διατηρώ 148 διαφορετικά Blog, που όλα έχουν σκοπό να προσελκύσουν νέους κάθε ηλικίας. Το πραγματικό μου ΝιckName είναι -=paspOptis=- και έχω φέρει στην οργάνωση πάνω απο 14,000 άτομα. Δέν λέω, έχω κάνει και παρανομίες (το Βατοπαίδι ήταν για να βάλω αυτό το τόσο γρήγορο Internet που έχω αυτή τη στιγμή) αλλά θεωρούμαι τίμιος γενικά. Στα πλαίσια αυτής της τιμής που με διακρίνει, έχω την τιμή να σας δεχτώ όλους στο κομμα ευθύς αμέσως!
Pachylon σε ευχαριστώ που με εβγαλες απο την δύσκολη θέση να το πώ μόνος μου. Ένα μπουκάλι Johnny μπλέ σε περιμένει σήμερα στο H2O απο εμάς.

Ολη η αληθεια....

Εφτασε ο καιρος να σας αποκαλυψω τα παντα για τις δραστηριοτητες του Πανοπτη αυτην την περιοδο....

Δεν εχει μεινει χωρις internet (οπως ισχυριζεται) αλλα αναλωνεται σε αλλου ειδους δραστηριοτητες οπως αποκαλυπτεται παραπανω...

Εχει ταχθει στο πλευρο (πανω αριστερα - για την ακριβεια) του Μεγαλου Ηγετη που θα αλλαξει το πολιτικο σκηνικο!
Win-win!!!

Τελος, πληροφοριες αναφερουν οτι το blog μας αλλαζει διευθυνση και γινεται www.pasp.gr/koorelia.blogspot.php και δικαιωμα προσβασης αποκτουν οσοι ειναι εγγεγραμμενοι στο κομμα της καρδιας μας.

Εμπρος για ενα νεο blog, το blog της αλλαγης!

SOS- Μήνυμα Απελπισίας

Πανόπτη συνετίσου...
Πάνω στις τετράγωνες πλάτες σου έχουν στηρίξει τις ελπίδες τους εκατομμύρια ανθρώπων, ανεξαρτήτως χρώματος και φυλής.
Στις ταχύτατες άκρες των δαχτύλων σου έχουν οικοδομηθεί τα πιο αισιόδοξα όνειρα μιας διαδικτυακής κοινότητας που προσδοκά σε ένα καλύτερο e-αύριο.
Πίσω από χιλιάδες σκελετούς γυαλιών διπλάσιος αριθμός ανυπόμονων ματιών περιμένει εναγωνίως να γίνει μάρτυρας των κοσμογονικών αλλαγών που εδώ και καιρό έχεις εξαγγείλει.
Αμέτρητες κιλοβατώρες φορτώνονται επιπλέον στα ήδη ταλαιπωρημένα ρολόγια της ΔΕΗ ενός εξίσου μεγάλου αριθμού σπιτιών, με μόνη ανταμοιβή το πολυδιαφημισμένο reconstruction.
Άρχοντα του blog, μπορεί η καθυστέρηση της εταιρείας σε ό,τι είχε να κάνει με τη διαστημική σύνδεση σου να μην πρόλαβε τα πολλαπλά κρόυσματα κατάθλιψης των φανατικών fan-χρηστών σου, ωστόσο μια και πλέον σερφάρεις με ταχύτητα του φωτός σε παρακαλώ επιμελήσου ώστε να μην αρχίσουν και οι μαζικές αυτοκτονίες...
Γι' αυτό σου λέω, μη τεντώσεις το μικρό σου δάχτυλο και μας ρίξεις όλους στο γκρεμό, από τα χιλιοστά της άκρης του οποίου στεκόμαστε όλο αυτό το διάστημα...
PANOPTIS, ΓΚΕΤ ΜΠΑΚ ΙΝ ΑΚΣΙΟΝ- ΔΙ ΕΝΝΤ ΙΖ ΚΑΜΙΝΓΚ- ΝΟΟΥ ΜΟΡ ΤΑΙΜ- ΣΕΙΒ ΑΟΥΡ ΜΠΛΟΓΚ.

Insomnia, alcohol & qualms of conscience

(Στ' αρχίδια μου η χρήση ορθού λόγου)
Κι εσύ επίδειξε όσο θες τις πανύψηλες προκλητικές μπότες σου, ξέρεις ότι θα κολλήσω με τα καλλίγραμμα πόδια σου.
(Κουράστηκα πια να αναλώνομαι στις politically correct σκέψεις μου)
Κι εσύ αγνόησε με επιδεικτικά με το λοξό σου βλέμμα για άλλη μια φορά, ξέρεις ότι απόψε περνάω το χρόνο μου αναζητώντας ένα χαμόγελο σου.
(Αδυναμία μου η ματαιόδοξη προσέγγιση ότι έχω ταλέντο στο "γράφειν")
Κι εσύ, ορμώμενη από μια άλλη αδυναμία μου- αυτή της ατολμίας ή της υπέρμετρης προσοχής που σου δίνω, απάντησε απαξιωτικά σε τυχόν ερώτηση της φίλης σου.
(Το κρεβάτι μου με βρίζει που οι ανησυχίες μου με κάνουν να το ταλαιπωρώ στριφογυρίζοντας όλο το βράδυ)
Κι εσύ απλά ρίξε μου μια λάγνη και υπεροπτική ματιά φεύγοντας.
(Μα είναι δυνατόν να αναζητώ δικαίωση σε τρεις σειρές πλήκτρα???)
Κι εσείς ας μη μάθετε ποτέ ότι έχω αφιερώσει πολύ από το χρόνο μου για πάρτη σας- ή, ακόμη παραπέρα, ορθώς αγνοείστε την ύπαρξη μου.

Ναι, κυνήγησε τους χωρίς ουσία στόχους σου για κοινωνική αποδοχή από τους -επικρατώντες ως πρωτοκλασάτους- δευτερότριτους.
Ναι, προσποιήσου ότι μαζεύεις παράσημα τέχνης από όλες τις γωνιές της Ευρώπης.
Ναι, προσπάθησε μάταια να βρεις καταφύγιο στην αγκαλιά κάποιου που ερεθίζεται να αποκαλείται "περιθωριακός" επειδή οι γονείς του χώρισαν στα 13.
Ναι, προτίμησε να πείσεις τον εαυτό σου ότι σωστό είναι εκείνο που οι άλλοι περιμένουν να κάνεις.
Ναι, κάνε με να σπαταλήσω ακόμη μια ώρα από τον ύπνο μου.

Όμως, δεν ξέρω για ποιο λόγο, αλλά και οι δύο ξέρουμε ότι σε 35 χρόνια από τώρα εμείς θα γελάμε με τις παραπάνω μαλακίες κι εσύ θα μελαγχολείς που κάποτε ίσχυαν και τις προωθούσες.
Τότε, που τους γύριζες την πλάτη.
Τότε, που δεν μπορούσες να συλλάβεις το μεγαλείο της έννοιας της ηρεμίας στην καθημερινότητα.
Τότε, που (απολύτως δεκτόν) θεωρούσες εαυτόν ικανή για πολλά περισσότερα, αλλά και (απολύτως απαράδεκτον) θεωρούσες εαυτόν ανώτερη από πολλές.

Διότι τριγύρω, λιγότερο προνομιούχες από εσένα, είναι έτοιμες να δείξουν μεγαλείο ψυχής σε καταστάσεις που ούτε ήταν εφικτό να διανοηθείς, γιατί απλά επέλεψες να (μη) τις προσεγγίζεις παρά μόνο σαν πιθανά αντικείμενα εκθέσεων τέχνης.
Διότι εκεί που στο χώρο των αληθινών συναισθημάτων θα έπρεπε να υπάρχει θέση για μια εξαιρετικά διευρυμένη λίστα ανθρώπων, διάλεξες να αφήσεις ένα μικρό κενό μόνο για τους "προύχοντες".
Και τέλος, διότι εκνευρίστηκες από τις παραπάνω ηλίθιες αράδες που ποτέ δε θα διαβάσεις και το μόνο που κράτησες θετικό είναι τα knives του Andy Warholl.

Υ.Γ.1: Ελπίζω να μην ξαναγράψω στη συνδυασμένη κατάσταση αλκοόλ και συναισθηματικής φόρτισης γιατί είμαι σίγουρος ότι αύριο που θα το ξαναδιαβάσω θα το έχω μετανιώσει.
Υ.Γ.2: Στ' αρχίδια μου όμως...

Ένα σύνθημα, μια ιδέα

Ρε μαλάκες τι να κάνω;

Ενα κουρελι επεστρεψε...

Εν Αθηναις κουρελια, μολις σας στειλαμε πισω ενα απο μας!
Ειστε περισσοτεροι πλεον!
Ο Θρυλος επεστρεψε....εξετησε την 5ετη σχεδον ποινη του και ειναι πλεον στην εδρα του!

Σκατα....εφτασε η ωρα που δεν ηθελα με τιποτα να ερθει...ενας-ενας παιρνουν εξιτηριο...
Παντα ηξερα ομως, οτι εαν εφευγε ο λυκος θα με πειραζε περισσοτερο απο ολους...
Σαν φιλοξενουμενος ηρθε και σαν φιλοξενουμενος αποχωρησε...

Οταν εφευγε, κουνουσα κατι μαντηλια και εκανα διαφορες αλλες μαλακιες....και καλα οτι το πηρα στην πλακα μπας και κρατησω τα αρσενικα προσχηματα....

Το σταματαω εδω για να μην μας παρουν στο ψιλο και παω στον τοπικο καφενε με την πρασινη μοκετα να δω το 2ο ημιχρονο μεσα σε συννεφα καπνου απο καρελια αφιλτρα μαζι με υπεργηρους θαμωνες.....


"Ωραια περασαμε ρε μαλακα και παιρνε με κανα τηλεφωνο" (εδω ταιριαζει μια επισβερκια λαβη του Legend αλλα πως να σας τι δειξω....?)


ΥΓ. Ξεχασες ενα βρακι και μια πετσετα.

Κουρέλι. (τελεία)

Στα πλαίσια της κατάστασης που βρίσκομαι, μοιράζομαι μαζί σας ένα απο τα "Repeat" που ακούω αυτή τη στιγμή. Περιγράφει 3 κουρελια.

(Δέν άρμοζε να σχολιάσω το άρθρο του Pachylon σε μορφή απλού σχολίου,του αξίζει ολόκληρο post.)
Πρώτος γαλλικός καφές για το ακαδημαϊκό έτος 2008-2009, σήμερα και δέν ξέρω αν τον απολαμβάνω. Απανωτές αποτυχίες σε εξετάσεις και δέν ξέρω αν μου αξίζει να κλαίγομαι.
Θα προσπαθήσω να ορίσω την ένοια ΚΟΥΡΕΛΙ. Ή καλύτερα μία πτυχή της, μιάς και μιλάμε για έναν όρο τραγικά (πραγματικά) περίπλοκο. Είναι κάτι σαν να προσπαθείς να τετραγωνίσεις τον κύκλο. Απλό σκεπτικό (είμαι γενικά κουρέλι) και όμως ποτέ δέν ξέρεις πόσο κουρέλι μπορείς να γίνεις (3.141592653589…και ξέρεις οτι πάντα το επόμενο ψηφίο αντιστοιχεί σε λίγο χειρότερη κατάσταση)
Η κατάσταση που θέλω να σας παρουσιάσω....
βρίσκεται κάπου μεταξύ του 3.14159265358-(Πανόπτης)-9… , και υποθέτω ότι ο Pachylon πιστεύει ότι είναι κάπου κοντά σε αυτά τα ψηφία.
Γνωστή κατάντια, κυκλοφορέις μαζί με πρωτοετά+ , Διαβάζεις μαζί με δευτεροετά+ ,Ζητάς σημειώσεις απο όμοιούς σου οι οποίοι έχουν προ πολλού περάσει το μάθημα. Δίνεις, και δέν ξέρεις αν τελικά έγραψες καλα. Δέν θέλω να ξέρω τί με περιμένει στο επόμενο ψηφίο... Και μιλάμε μόνο για τον ακαδημαϊκό τομέα έτσι.....
Θεωρώ τον εαυτό μου κουρέλι, απο όποια γωνία και αν τον κοιτάξω (ακόμα και σωματικά)
Αγαπητέ Pachylon, "απαντώ" στον υπαρξιακό προβληματισμό σου, εκφράζοντας τον δικό μου Δυστυχώς δέν έχω ούτε την ικανότητα ούτε το κουράγιο να τετραγωνίσω τον γαμημένο κουρελοκύκλο που με οδήγησε να κλειδωθώ στο σπίτι μου σήμερα το μεσημέρι και να ακούω 2-3 τραγούδια στο repeat. (17 φορές το καθένα ως τώρα...). Πιστεύω σε σένα και ελπίζω να βρείς μία λύση (έστω και ανορθόδοξη) στα 3 προβλήματα που ανέφερες στο post σου. Έπειτα θέλω να την δημοσιεύσεις, και να μου την εξηγήσεις αναλυτικά, έτσι ώστε να την εφαρμόσω κατα γράμ(μ?)α. Θα απορρίψω λύσεις που περιέχουν τους όρους "χρονομηχανή (με δυνατότητα επαναφοράς στο παρόν)", "μαγικό χέρι", "μετεμψύχωση" διότι αρνούμαι την ύπαρξή τους.
Αγαπητέ Legend, κάθε άλλο παρά άτονη η είσοδος του Pachylon στο ιστολόγιο. Ξαναδιάβασε το post σε παρακαλώ και ξαναγέλα, είναι η απάντηση στο δικό σου πρόβλημα (το οποίο δέν θεωρώ ασήμαντο).
Αγαπητέ Averel, σε παρακαλώ, πάρε πτυχίο, βγάλτο φωτοτυπίες και πάμε διακοπές κάπου με ήλιο και ζέστη. Άν γίνεται φέρε πάνες γιατί δέν θέλω να σηκώνομαι για κατούρημα.
Πάω για ύπνο, διότι άρχισα να μου θυμίζω το λογότυπό μας.

Pachylon + Επιστημη = (δεν οριζεται)

Μιας και μου τελειωσαν τα λεφτα που μου στελνουν απο την πρωτευουσα και αρα το φαγητο, βρηκα την ευκαιρια που εψαχνα απο τον Μαϊο να γραψω κι εγω κατι...

Με δακτυλα λοιπον γεματα απο μαγιονεζα απο το τελευταιο σαντουϊτς που μολις μπουκωσα αμασητο - το 23ο σημερα- λερωνω το πληκτρολογιο και προσπαθω να εκφρασω τους υπαρξιακους προβληματισμους μου...

Πριν απο μερικα χρονια λοιπον το τροφαντο (εξ απ' ανεκαθεν) πλην τιμιο παιδι μας εγινε ακαδημαϊκος πολιτης (εγω και αλλοι 150.000!) και τεραστια χαρα "πλημμυρισε" το σπιτικο μας!
"Στην Πατρα....ας ειναι....στην Πατρα.....δεν πειραζει.....ε Χρηστακη?.....τι ειναι η Πατρα?.....2 ωριτσες με το αυτοκινητο....ας ειναι καλα το παιδι...." ηταν τα λογια της μανας ρεϊβερ.

Οντως, ειχε δικιο, 2 ωρες (και κατι για την ακριβεια) ειναι.....ο πηγαιμος.....γιατι ο γυρισμος διαρκει αφανταστα περισσοτερο....Μεχρι στιγμης εχω κανει 5 χρονια και ουτε στην εξωτικη Κινετα δεν εχω φτασει....Και το κακο ειναι οτι στο σπιτι με περιμενουν.... Επιστρεφει ο "επιστημονας"......παναθεμα τον!

Αργησα αλλα το καταλαβα λοιπον, ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΑ!
Ναι, το παραδεχομαι, ειμαι ενας ραθυμος τυπος που απολαμβανει το φαγητο (παντα σε κτηνωδεις ποσοτητες) και δεν επιθυμει να κανει τιποτα. Ειμαι ενα βαρος για την κοινωνια (κυριολεκτικα αλλα και μεταφορικα) και ετσι θελω να παραμεινω, μια μη παραγωγικη μοναδα - μοναχα μια υπερκαταναλωτικη μοναδα (τροπος του λεγειν - δυαδα και βαλε ειμαι).

Εκανα μαλακια που δεν το καταλαβα νωριτερα και εφαγα (μεταφορικα αυτη τη φορα) τη θεση ενος αλλου που θα μπορουσε να διαπρεψει στη θεση μου - σορρυ αγνωστε τυπε - μαλακια μου....

Αυτα που ζηταω λοιπον απο τους χιλιαδες αναγνωστες αυτου του blog ειναι 3 αγαθα :

1. Τι αλλο?...φαϊ
2. Λεφτα - αρκετα κατα προτιμηση - ξερετε.....για να μην πεινασω....
3. Βενζινη - γνωστη η αδυναμια μου για τα παντως ειδους βενζινοκινητα τροχοφορα.

ΥΓ. Σας παρακαλω να ασχοληθειτε μονο με το δικο μου προβλημα και οχι με του Legend γιατι πολυ απλα αυτο που του συμβαινει δεν ειναι προβλημα!
Τι μας λες ρε μεγαλε? Σε θελουν 2 γυναικες (ισως και παραπανω) και τα 'χεις χαμμενα?
Οι λυσεις ειναι 2 :

α) 'Η μενεις στη χωρα και αγοραζεις δευτερο (ή τριτο ή τεταρτο ή οσα χρειαστεις και αντεχεις τελοσπαντων...)

β) 'Η μεταναστευεις σε καποια χωρα της Μεσης Ανατολης και εισαι νομιμοτατος!
Προσεξε ομως μην το γαμησεις το θεμα, μεχρι 12 επιτρεπουν....αλλα τωρα που το ξανασκεφτομαι και εκει σκατα θα τα κανεις!

Οποτε γυρνα στην Αθηνα που τοσο λατρευεις κι ασε εμενα και τον Πανοπτη, τους τελευταιους στην πρωτεουσα της Δυτικης Ελλαδας μπας και καταφερουν να κλεισουν την πορτα.....

Τι να κάνω...;;;

Πρέπει να γράψω το παρακάτω άρθρο πολύ γρήγορα, για να σηκωθώ το πρωί για διάβασμα μιας και σήμερα το μαλάκι(η)σα. Και εγώ σαν τον Averel δεν ήξερα τι να γράψω αλλά ένα τηλεφώνημα έλυσε αυτό το πρόβλημα και δημιούργησε 18652194782563 άλλα.. Ζω τις τελευταίες μου μέρες στην Πάτρα και θα επιστρέψω μόνιμα στην Αθήνα μετά από 6 χρόνια. Πριν από 1 μήνα θα κραύγαζα και θα τσούγκραγα μαζί σας σε κάποιο διασκεδαστήριο, προς τιμήν αυτής της αλλαγής.. Αλλά τώρα δεν θέλω να έρθω, γιατί δεν ξέρω ''τι να κάνω''. Προτιμώ να συνεχίσω να μην κοιμάμαι και να με πιάνει ένα επικίνδυνο τρέμουλο από τους Φραπέδες και την Αγρύπνια, ενώ το διάβασμα αποκτά έναν ύποπτο ρόλο στην ζωή μου...
Δεν θέλω να αποφασίσω από τη μία και από την άλλη αισθάνομαι ότι μπορώ να χοντρύνω και άλλο το παιχνίδι(βλ. 3-5). Στην τελική θέλω να περάσει ο καιρός να μην έχω κάνει τίποτα και να περάσω στο στάδιο που πετυχημένα εξέφρασε ο OOTM. Και να είμαι σε ένα γνωστό Βar που θα με σερβίρει ο αλάνθαστος τύπος, με τους 123456127486 φίλους στο φατσοβιβλίο, παρέα με τους πατέρες των λαθών. Καληνύχτα και τι να κάνω.

Υ.Γ. : Διαβάστε αν δεν το έχετε κάνει, τα πρόχειρα από την επεξεργασία αναρτήσεων...τι να κάνω.

Still koorelia, but not on the beach. On the desk.

Δεν θέλω να γράψω. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω τι να γράψω. Απλά είδα αυτό το "τελευταία ανάρτηση: 31 Ιουλίου" και σκέφτηκα να βγάλω το blog από την καλοκαιρινή ραστώνη στην οποία είχε παραδοθεί εδώ και πολύ- πολύ καιρό. Και δεν το κάνω για λόγους αισθητικούς (έχει διαγραφεί ο όρος από το λεξιλόγιο μας) ή π.χ. για να φαίνεται ότι υπάρχει μια τυπική έστω ανανέωση (ούτε αυτή υπάρχει). Απλά βαρέθηκα να μπαίνω για να δω μήπως ανέβασε κάποιος κάτι για να γελάσω και αντ' αυτού να βλέπω "koorelia on the beach"- κι εγώ όχι απλά να μην είμαι σε κάποια παραλία αλλά να βρίσκομαι καθηλωμένος σε μια καρέκλα προσπαθώντας ανεπιτυχώς να διαβάσω. Επίσης θα ήθελα κάποιος να μου δώσει επιτέλους λύση στο πρόβλημα του συνεχώς ανοικτού μπροστά μου βιβλίου, οι σελίδες του οποίου ωστόσο έχουν σταματήσει να γυρίζουν εδώ και ώρα. Ας είναι...
Πάντως μου φαίνεται πως το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να τα παρατήσω και να πάω να πουλάω κουλούρια και λουκουμάδες στο Cern, για να δω από κοντά αν η μαύρη τρύπα, κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τη δημιουργία της, στοκάρεται. Έτσι και θα σωθούμε όλοι και θα αποδείξω πως στο ελληνικό πανεπιστήμιο προωθείται μια επαναστατική επιστημονική σκέψη, που δίνει άμεσες ευκαιρίες εφαρμογής και δε μένει σις θεωρίες. Χαίρεται.

Πίνω τα κάτουρα μου...

Αδέρφια ήρθα αντιμέτωπος με την απόλυτη οργή του εχθρού... Την τελευταίας τεχνολογίας σεισμική βόμβα... Με τιμή λοιπόν σας ανακοινώνω ότι είμαι ΣΕΙΣΜΟΠΛΗΚΤΟΣ. Αυτό που με νευριάζει βέβαια, είναι ότι με φάγανε πριν πέσω με τα μούτρα στη μάχη. Από την άλλη εδώ κάτω από τα ερείπια είναι καλή φάση! Έχει δροσούλα, καθαρό αέρα, ήλιο και μπόλικα ούρα, που με σθένος κρατάω, γιατί μια φωνή από το διπλανό σπίτι μου είπε να τα κρατήσω, γιατί λέει το σώμα αντέχει 6 μέρες χωρίς νερό. Σας κλείνω τώρα γιατί ακούω τα σκυλιά των ΕΜΑΚ.

Υ.Γ.1 Ο Pachylon ζητά συγνώμη που δεν έχει μιλήσει αλλά δεν προλαβαίνει γιατί δεν μπορεί να σταματήσει να τρώει...Παρόλα αυτά κρίθηκε κατεδαφιστέος από αρμόδιο κλιμάκιο της Νομαρχίας που τον επισκέφτηκε την ώρα του γεύματος του.

Ειδικό topic: Πολεμικό Ημερολόγιο (aka "The War Just Started")

Πολεμικό Ημερολόγιο, Ημέρα (ή νύχτα) Πρώτη

Τα πρώτα βόλια έπεσαν. Και με βρήκαν. Όχι ξώφαλτσα, αλλά κατευθείαν σε ζωτικά σημεία. "Καλά, εσύ μας άφησες νωρίς", φάνηκε να ψιθυρίζει το πτυχίο, και ο εχθρός χαμογελούσε συνειδητοποιώντας την ενδυνάμωση της υπεροχής του. Η πρώτη μάχη είχε μάλλον και οριστικά πλέον χαθεί, δίνοντας με το "καλημέρα" ραντεβού για το Σεπτέμβρη...
Υψηλές προσδοκίες- χαμηλή ανταπόκριση- ασόβαρες ελπίδες, και η επιστροφή στο στρατόπεδο δεν έγινε με το κεφάλι ψηλά. Κι ας υπήρκε ανάκαμψη μετά τον απογευματινό γύρο...

Υ.Γ.: Μπορεί τελικά να πέσω, αλλά θα πέσω πανηγυρικά: μαχόμενος μέχρι τελικής πτώσεως. Γιατί μπορεί να είμαι η ντροπή της κοινωνίας αλλά ποτέ δεν ήμουν εύκολος αντίπαλος. Never Surrender. Καλή μας συνέχεια κουρέλια.

War is coming

Καταρχήν χαιρετω τους αξιότιμους Co-Bloggers εκτός του Pachylon για λόγους activity στο blog μας. Πήρα την πρωτοβουλία να ανοίξω το Ημερολόγιο εξεταστικής μετά απο την χτεσινή μπύρα με τον Legend. Αφορμή ήταν τα λογια του... "Μας δείχνουν και λένε, νά οι μεγάλοι... σαν αυτούς που δειχναμε με το δάχτυλο όταν ήμασταν 1ο έτος! ". Για να είμαι ειλικρινής δέν το είχα αφομοιώσει ακόμα. Δέν μπορώ να πώ οτι με πείραξε ιδιαίτερα, αλλα η αλήθεια είναι οτι με έβαλε σε σκέψεις. Θα πεί κανείς, είσαι όσο αισθάνεσαι, αλλα τα πράγματα δέν είναι ακριβώς έτσι.

Πρέπει να μελετίσουμε το θέμα σχετικιστικά. Θεωρούμαστε "μεγάλοι" (με την ένοια που προσδίδει ο Legend) από τους κατα 3-4 χρόνια μικρότερούς μας, οι οποίοι με τη σειρά τους θεωρούνται "μικροί" απο εμάς. Έχουμε λοιπόν ένα φαύλο κύκλο απο ταμπέλες οι οποίες προέρχονται απο τις ίδιες τις "παρατάξεις" (ας τις αποκαλέσουμε έτσι). Ας εξετάσουμε λοιπόν αν αυτές οι ταμπέλες έχουν τη βαρύτητα που τους αποδίδουμε. Με την μέθοδο της αντίστροφης μηχανικής μπορούμε να βρούμε ότι η πρώτη ταμπέλα δώθηκε απο τους ΠΡΩΤΟΥΣ μεγάλους στους ΠΡΩΤΟΥΣ μικρούς , μιάς και όταν αυτοί ήταν μικροί δέν υπήρχαν μεγάλοι για να τους πούν μικρούς. Κατα συνέπεια οι τότε μικροί όταν μεγάλωσαν συνέχισαν την παράδοση και φτάνουμε στο σήμερα... Συμπέρασμα πρώτο : Μήν σας ενοχλεί αν σας δείχνουν με το δάχτυλο και λένε "Νά ο φοιτητής που ανεβάζει τον μέσο όρο αποφοίτησης στη σχολή". Θυμηθείτε ότι ΕΣΕΙΣ το είπατε πρώτος.
Πάραυτα, το θέμα μας δέν είναι ο τίτλος, αλλά η σημασία. Ας εξετάσουμε λοιπόν κβαντικά τη σημασία... Μπορώ να παραδεχτώ ότι ΔΕΝ υπήρξα υπόδειγμα φοιτητή μιάς και είμαι σε διψήφιο αριθμό εξαμήνου. Όμως, στον σύμπαν τίποτα δέν είναι τυχαίο. Ένας παράγοντας είναι το γεγονός οτι χρησιμοποίησα κάποια χρόνια μου προς πρωσωπική ευχαρίστηση. Επίσης μπορώ να σας πώ με μεγάλη σιγουριά ότι ΔΕΝ πήγαν χαμένα. Απόδειξη αυτού είναι το εξής παράδοξο: Κατα τη δειάρκεια αυτών των πανεπιστημιακά-ανενεργών ετών (μιλάμε πάντα για εξεταστικές περιόδους που ο πόλεμος ήταν χαμένος πριν ακόμα αρχίσει) φαινομενικά δέν έπαιρνα γνώσεις. Πώς εξηγείται όμως το ότι είμαι σε θέση καί να ακολουθώ τον ρυθμό του πανεπιστημιακού Vibe, καί να στέφω με απόλυτη επιτυχία το κάθε project που αναλαμβάνω;
Η απάντηση βρίσκεται σε ένα πολύ απλό σκεπτικό. Αυτό του εμπορίου: Δίνω κάτι, για να πάρω κάτι. Ουσιαστικά αυτό που έγινε τα χρόνια του σκότους, ήταν μία διαφοροποίηση της γνώσης που λάμβανα. Όλοι μας μάθαμε, ο ένας με τη βοήθεια του άλλου (ακόμα και ΕΣΥ ανενεργέ Pachylon) χρήσιμα στοιχεία για τις βασικές λειτουργίες του κόσμου. Απο τις αντοχές του καθε οργανισμού όταν αυτός έχει κορεστεί σε C-OH, μέχρι τα βασικά προσώντα σκηνοθέτη και ηθοποιού. Γνώση που σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται άχρηστη ή παριττή.
Νομίζω ότι το συμπέρασμα είναι προφανές...
ΜΗ μασήσετε όταν σας πούν κάτι για τα έτη σας. Ο όρος "μεγάλος" είναι ΚΑΙ δικιά σας εφεύρεση ΚΑΙ δέν αντικατοπτρίζει την πραγματική αλήθεια! Γεγονος : Θα νικήσουμε αυτόν τον πόλεμο γιατί είναι αποδεδειγμένο κβαντικά και σχετικιστικά ότι μπορουμε και μας αξίζει. Ήρθε η ώρα μας. Ευχόμαστε καλή επιτυχία στον πρώτο καμικαζι Averel στο μέτωπο στην Αθήνα, και μία καλή αρχή σε όλους μας.

(Armatwmenos mexri ta dontia)
=Panoptis=

Προσοχή στους Μικρότερους...

Η πρώτη μου σκέψη όταν συνδέθηκα για να χαλάσω και πάλι λίγο από το χώρο που μας παρέχει ο παγκόσμιος διαδικτυακός χάρτης είχε να κάνει με ένα πρώτο σχόλιο σχετικά με την επικείμενη περίοδο, που όπως όλοι (οι συμμετέχοντες τουλάχιστον) πολύ καλά γνωρίζουμε διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που της προσδίδουν το χαρακτηρισμό "πολεμική". Για τον ένα η πρώτη μάχη θα δοθεί την επόμενη εβδομάδα, για τον άλλο ίσως καθυστερήσει 2-3 μέρες ή και καμιά εβδομάδα ακόμα- ακόμα, ωστόσο τα συναισθήματα λίγο- πολύ είναι ίδια. Ήδη έχω αρχίσει να μετράω (ξανά και ξανά) σελίδες, φοβάμαι ακόμα και να πέσει το μάτι μου σε ημερολόγιο, η πόρτα του ψυγείου ανοιγοκλείνει με συχνότητα μεγαλύτερη και από τα ψέματα του Legend για την παιδική του ηλικία, οι υπολογισμοί και οι σημειώσεις έχουν γίνει πιο καθημερινό φαινόμενο κι από το κατούρημα και οι λέξεις "άγχος" και "τύψεις" δεν έχουν καμία ισχύ πια αφού είναι οι μοναδικές καταστάσεις που βιώνει ο οργανισμός του (υπερ)φιλόδοξου δυνάμει πτυχιούχου.
Μετά από τις κλασσικές ηλίθιες διεργασίες όμως που συντελέσθηκαν στο (ακόμα πιο ηλίθιο) κεφάλι μου και με την -προ ολίγων λεπτών- κουβέντα με τον ταρίφα να στριφογυρίζει στο νου μου (γι' αυτό επιμένω στο moto ζωής: ΠΟΤΕ δεν ανοίγουμε κουβέντα και ΔΕ διαφωνούμε με ταξιτζή ή κουρέα), αποφάσισα λοιπόν πως μια τέτοιου είδους εκτενής αναφορά δεν έχει νόημα στην παρούσα φάση. Αφ' ενός γιατί νομίζω πως πιο... εποικοδομητικό θα ήταν να διατηρήσουμε κάτι σαν "πολεμικό ημερολόγιο" όσο θα διαρκεί ο μήνας των σφοδρών συγκρούσεων με τα ακαδημαϊκά στερεότυπα, αφ' ετέρου διότι καταλήγω στο ότι όλη -μα όλη- η πορεία μας στις διάφορες βαθμίδες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος συνοψίζεται στο αυτοσχέδιο χαρτόνι που είδα κολλημένο στο 10ο Δημοτικό Σχολείου Αμαρουσίου την προηγούμενη Κυριακή, όταν και έδινα για Proficiency, και δε λέει να μου περάσει. Ανεβαίνοντας λοιπόν από το ισόγειο στον πρώτο όροφο και ακριβώς στο σημείο που το πρώτο μισό της σκάλας τελειώνει και αρχίζει ένα μικρό ίσωμα προτού πατήσεις στο δεύτερο μισό, βρισκόταν κολλημένο στον τοίχο ένα χαρτί που αποτύπωνε με σοφία όλα τα χρόνια μου στα θρανία: "ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥΣ".
Ποιος χέζει το άγχος του Proficiency, ποιος νοιάζεται για την επισφράγιση της γνώσης που σου δίνει ένα κωλοχαρτί είτε είναι δίπλωμα αγγλικής-γαλλικής-ζιμπαμπουανής γλώσσας, είτε είναι πτυχίο και ντοκτορά. Ασφαλώς και σταμάτησα να ανεβαίνω με βήμα ταχύ μπας και προλάβω να πιάσω καλή θέση (ασχέτως αν τελικά ήταν ονομαστικές...), φυσικά και κοντοστάθηκα να χαρώ τη μοναδικότητα του μεγαλείου του Ελληνάρα, που και έμπρακτα πλέον αντιλαμβανόμουν πως όχι μόνο ενυπάρχει στον καθένα μας αλλά επιπλέον καλλιεργείται από το δημοτικό κιόλας. Γιατί πολύ απλά ήρθαν στο νου μου οι εικόνες. Πόσα πρωτάκια και πόσα τριτάκια θα είχαν σπρωχθεί- δαρεί- ποδοπατηθεί στο συγκεκριμένο σημείο όπου δεν πιάνει το μάτι της "κυρίας" (βλ. "δασκάλας") από πεμπτάκια και εκτάκια, πόσες τούμπες θα είχαν προκληθεί που ενδεχομένως να στιγματίσουν τη μετέπειτα ζωή ενός παχουλού μπουνταλά με γυαλιά που έχει το (δεύτερο) σάντουιτς της μαμάς στην τσέπη του σορτσακίου (?) του... Συμφωνώ ότι η φύση μας διδάσκει πως το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, όμως κάνοντας μια στιγμιαία αναδρομή στα σχολικά μου χρόνια είδα πως αυτή η συμπεριφορά μας συνόδευε από το Δημοτικό μέχρι το Γυμνάσιο και το Λύκειο και μάλιστα όσο πιο μεγάλοι τόσο και σε πιο έντονο βαθμό. Και κάπου εκεί, με ένα ηλίθιο χαμόγελο να έχει αποτυπωθεί στα χείλη μου και τον βλαμμένο supervisor να με κοιτάει σα χάνος που είχα ξεμείνει χαζεύοντας ένα χαρτονένιο περιοριστικό διάταγμα που προσπαθούσε ματαίως να καλουπώσει με συμβάσεις ευγενείας το παιδικό μυαλό, συνειδητοποίησα πως μια αντίστοιχη νοοτροπία εξακολούθησε να υπάρχει και στο πανεπιστήμιο. Συγκαλυμμένη μεν, παρούσα δε. Και ακόμα δε βγήκα ουσιαστικά στην παραγωγή... Και όποιος διαφωνεί να έρθει να με πείσει με επιχειρήματα.
Επομένως τι να τα κάνουν τα πτυχία αυτοί που ποτέ δεν τους έγινε η παρατήρηση να δείξουν "ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥΣ", αυτοί που δεν υπήρξαν ποτέ θύματα των μεγαλύτερων ή αυτοί που, αν και στην ηλικία μου, ανέβαιναν τη σκάλα την περασμένη Κυριακή και δεν έδωσαν σημασία στο χαρτόνι- καθρέφτη της ελληνικής παιδείας; Άργησα να πω πως έχω βάλει στόχο να τελειώσω τη γαμημένη τη σχολή, ενδεχομένως κάποιος να αργήσει λίγο παραπάνω μέχρι να την τελειώσει, αλλά τουλάχιστον έμαθα να απολαμβάνω αυτές τις μικρές χαρές της ζωής που άλλοι της προσπερνούν χωρίς καν να τις αναγνωρίσουν. Και χάρηκα που ωμά, καθόλου εκλεπτυσμένα και με καμία ωραιοποιημένη λέξη ή φόβο να "στιγματιστεί" το σχολείο ή να προσβληθεί οποιοσδήποτε, κάποιος έγραψε απλά (και μου θύμισε): "ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥΣ". Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Υ.Γ.1: Το κείμενο θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται και "Η Ματαιοδοξία Του Τεμπέλη Φοιτητή" και να ήταν υποκινούμενο καθαρά και μόνο από τύψεις και το φόβο ενδεχόμενης νέας αποτυχίας. Δεν είναι έτσι όμως.
Υ.Γ.2: Ούτε είναι τόσο σοβαρό όσο δείχνει προς το τέλος. Μην αρχίσετε το κράξιμο, βαριέμαι.
Υ.Γ.3: Διάβασμα μαλάκες.
Υ.Γ.4: Αυστηρά προς ΠΑΧΥΛΟΝ: Ξεκίνησα εκστρατεία για την είσοδο σου στο blog, ίδρυσα μη κερδοσκοπικό οργανισμό οικολογικών ανησυχιών υπό την ονομασία "Save the Pachylon", πόνταρα όλες τις ελπίδες μου πάνω σου κι εσύ έχεις βαλθεί να μη με δικαιώσεις. Δώσε μας τροφή με ένα σχόλιο σου έστω, δε μας πονάς που όπως βλέπεις φυτοζωούμε??? ΠΕΣ ΚΑΤΙ!!!

Πού Είναι οι Κάλτσες; Οέο;

Έπειτα από ώριμη σκέψη και έχοντας καταναλώσει αμέτρητες ώρες διαβάζοντας φιλοσοφικά δοκίμια που αφορούν στο παρακάτω θέμα, θεώρησα πως, σαν τίμιο blog, οφείλουμε να επιχειρήσουμε να δώσουμε μια απάντηση πάνω στα ερωτήματα που προκύπτουν καθημερινά σχετικά με το φαινόμενο "κάλτσες". Η οργή συσσωρευόταν μέσα μου μέρα με τη μέρα και πια δεν άντεξα άλλο όταν, για νιοστή φορά, βγήκα από το μπάνιο, άνοιξα το -προ ολίγων ημερών γεμάτο- συρτάρι της ντουλάπας μου όπου φυλάσσονται στοργικά οι κάλτσες, και προς μεγάλη μου έκπληξη ανακάλυψα πως (πάλι) δεν υπάρχει κανένα ζευγάρι διαθέσιμο. Δεν ξέρω αν αποτελεί μόνο δικό μου πρόβλημα, όπως επίσης δεν ξέρω μήπως κάνω κάτι εγώ λάθος. Παρ' όλα αυτά είμαι τόσο βέβαιος πως μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας αντιμετωπίζει τον ίδιο βραχνά, όσο βέβαιος είμαι και πως το συγκεκριμένο άρθρο δεν πρόκειται να ενδιαφέρει κανένα.
Και για να γίνω πιο σαφής:
Ερώτημα 1ον: Πώς είναι δυνατόν να βάζεις στο πλυντήριο δύο κάλτσες και με το πέρας του πλυσίματος να έχει μείνει μόνο η μία;
Ερώτημα 2ον: Στην (σπάνια) περίπτωση που ολόκληρο το ζευγάρι βγει άθικτο από το πλυντήριο, πώς γίνεται και πάλι μία από τις δύο να χαθεί αφού τις απλώσεις για να στεγνώσουν;
Ερώτημα 3ον: Στην (εξαιρετικά σπάνια πια) περίπτωση που επιβιώσουν των παραπάνω σταδίων, γιατί στο συρτάρι μου βρίσκω τελικά πάλι μία;
Ερώτημα 4ον: Αφήνοντας στην άκρη όλα τα προηγούμενα, γιατί το ζευγάρι που άρτιο εναπόθεσες στο καλάθι με τα άπλυτα, σου επιστρέφεται με τρύπες;
Ερώτημα 5ον: Και γιατί αυτές οι τρύπες, παρότι σε διαφορετικό σημείο ανά ζευγάρι, μεταξύ των δύο του ιδίου ζευγαριού παρουσιάζουν συμμετρία;
Ερώτημα 6ον: Αν γνωρίσω μια γκόμενα σε ένα από τα όχι και λίγα μπαρ όπου συχνάζω, θα την πειράξει αν ανακαλύψει το προεξέχον της κάλτσας δάχτυλο του ποδιού μου (ή την προεξέχουσα φτέρνα κ.ο.κ) ή, όπως θα έπρεπε να συμβαίνει, θα το θεωρήσει το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου;

Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα που με βασανίζουν και επιζητώ διακαώς απαντήσεις. Όταν μου δοθούν, νομίζω πως θα έχω κατακτήσει πλήρως την ιδιότητα του σκεπτόμενου ανθρώπου και θα μπορέσω να ασχοληθώ με πραγματικά σοβαρά ζητήματα- όπως για παράδειγμα το πού πηγαίνουν οι αναπτήρες που χάνονται συνέχεια και παντού(αυτό σίγουρα αποτελεί γενικό φαινόμενο...).
Παρακαλώ λοιπόν τους εκλεκτούς συνεργάτες να ρίξουν φως στη σκοτεινή αυτή υπόθεση, στην οποία σίγουρα εμπλέκονται οι πολυεθνικές εταιρείες κατασκευής κάλτσας, ο αμερικάνος δάκτυλος, ένα αμάξι με αθηναϊκές πινακίδες και ασφαλώς κάπου και ο Τζανέτος.

Υ.Γ.1: Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, θέλω να διευκρινήσω πως όλες μου οι απορίες δεν αφορούν τη συμπαθή κατηγορία καλτσών που παίρνω το Σάββατο το πρωί από τα καλάθια της λαϊκής. Έχουν να κάνουν μόνο με αυτές που αγοράζω έναντι αδράς αμοιβής από εξουσιοδοτημένα καταστήματα, με την ετικέτα του ποιοτικού προϊόντος.
Υ.Γ.2 (και άσχετο με τα παραπάνω): Τι θα γίνει με τον πολυπόθητη είσοδο του ΠΑΧΥΛΟΝ στην ομάδα των συνεργατών; Θα καθυστερήσει πολύ αυτό το θέμα; Λίγο ακόμα και θα αρχίσω υποστηρικτική προς το πρόσωπο του εκστρατεία που θα φέρει τον τίτλο "The Return of the Pachylon" ή "The Pachylon Strikes Back", μια και πρόκειται για, αντίστοιχων της γνωστής κινηματογραφικής σειράς, επικών "διαστάσεων" άτομο .

Μοναξιές...

ΠΑΤΡΑ

Πουτάνα
Απαίσια
Τραγική
Ρημάδα
Άντε γαμήσου

Υποχρεώσεις και μια καλή ευκαιρία για διάβασμα με έφερε στην συγκεκριμένη πόλη την εβδομάδα του Πάσχα. Με υποδέχτηκε όπως πάντα. Μύριζε, έβρεχε, ασχήμενε, σάπιζε, βρώμαγε και δυστυχώς γέμιζε. Πέραν των κανονισμένων μαθημάτων που με φέρνουν σε επαφή με κόσμο, οι ώρες κοιλούν πολύ δημιουργικά και με πολλές κουβέντες (ταβάνι κλπ). Έχω πάρει και την, ιδεολογικά προερχόμενη, απόφαση να μην βλέπω τηλεόραση και να μην τηλεφωνώ σε κανέναν (εκτός Κ) και όπως καταλαβαίνεται έχει ξεραθεί το στόμα μου από την πολυλογία. Επίσης αποτοξινόνομαι από το αλκοόλ γιατί στο τέλος των διακοπών του Πάσχα είχε αθέμιτες παρενέργειες...
Λοιπόν αδέρφια πάω για τσιγάρα στην παλιά μου γειτονιά, μιας και δεν μου φτάνει ο χρόνος. Οπότε τα λέμε εν καιρό αν υπάρχω. Γιατί έχω σκεφτεί να κάνω ριφιφί και να ανατινάξω το Αρχαίο Ωδείο (το τελευταίο ωραίο σημείο της πόλης) ώστε να μπει και η Πάτρα με αξιώσεις στο group του Πύργου, της Κορίνθου και της μαγευτικής Πέλλας. Μετά θα μπώ κρυφά σε ένα πλοίο που πάει Ιταλία και θα το πάω τέρμα γκάζι μέχρι την πλατεία Γεωργίου γκρεμίζοντας λιμάνι και κανά 2-3 ιστορικά κτίρια. Τέλος θα πάω στο αεροδρόμιο του Αράξου και με σθένος καμικάζι θα αποτελειώσω Κάστρο, Δημαρχείο. Πάω τώρα γιατί αν προλάβω έχω και έναν εμπρησμό στο Δασύλιο...

Googlαρε μας

Προς Legend: Η χρόνια επιθυμία σου να συμπεριληφθούμε ως αποτέλεσμα στις αναζητήσεις του Google έγινε πραγματικότητα. Τώρα μπορούμε πλέον να κυκλοφορούμε με ψηλά το κεφάλι...

Έχω χάσει τον ύπνο μου

Τον τελευταίο καιρό καθώς διαβάζω τα άρθρα του blog νοιώθω λίγο άβολα. Δεν βρίσκω τίποτα να γράψω. Οπότε κάθισα και σκέφτηκα τι φταίει. Το πρώτο, εντάξει, είναι ότι δεν έχω έμπνευση τη συγκεκριμένη περίοδο. Μετά από συνεχείς όμως συζητήσεις με τον Μεγάλο Πανόπτη κατέληξα και σε ένα άλλο συμπέρασμα. Σταμάτησα να γράφω μετά την είσοδο του Averel στο blog με την ιδιότητα του συνεργάτη. Και εξηγούμε. Η μανία του συγκεκριμένου ανθρώπου με τη λόγια γραφή καθώς και το κόλλημα του με τον έξυπνο και βαθύ σε νόημα γραπτό λόγο έχει οδηγήσει σε πρωτόγνωρα μονοπάτια τους συνεργάτες του και τους πρωτομάστορες του συγκεκριμένου ιστολογίου. Οι δρόμοι που πάρθηκαν είναι 2. Ο πρώτος είναι o δρόμος που πήρε ο o.o.t.m, ο οποίος προσπαθεί, με εκπληκτικα αποτελέσματα ομολογουμένως, να γράψει με παρόμοιο τρόπο και να σοβαρέψει την ποιότητα του blog ακόμα και με χιουμοριστική διάθεση. Ο άλλος δρόμος είναι του Legend και του Panopti οι οποίοι αισθάνονται μειονεκτικά και ανήμποροι δεν μπορούν να δημιουργήσουν. Δεν ξέρουν τι να γράψουν και αισθάνονται ότι για αυτό φταίνε οι ίδιοι. ΛΑΘΟΣ. Φταίει η μάστιγα του blog που ονομάζεται Averel. Που αφιερώνει 20 ώρες για να γράψει 2 σειρές και θέλει να βλέπει θετικά σχόλια και να ξέρει ότι είναι ο καλύτερος γράφτης. Να του λένε όλοι Μπράβο και να τον παρακαλάνε να έρθει να γράψει. Τον βλέπω στον ύπνο μου, με έχει στοιχειώσει, ακούω τα δάχτυλά του να πληκτρολογούν όλο πάθος και εμένα να είναι στο γύψο. Αλλά δεν πειράζει ας γράφει καλύτερα από όλους, εγώ έχω τα κονέ και ξέρω που θα απευθυνθώ και τι θα πράξω. Για να γίνει το blog πάλι ζωντανό και να μην μονοπωλούν κάποιοι το ενδιαφέρον όλων. Στο υπόσχομαι Averel θα σε ξεπαστρέψω, γιατί θυμίσου το ίδιο πρόβλημα έχει και ο Πανόπτης(Συγνώμη που σε έπιασα στο βρώμικο στόμα μου βασιλιά και δημιουργέ μας)...

ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ

Δυστυχώς η τύχη (του πρωτάρη?) δεν συνόδεψε τον Πανόπτη στην δεύτερη απόπειρα να κατακτήσει τον κόσμο του τζόγου. Ευτυχώς το κακό ήταν μικρό, μιας και ο ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΣ ΠΑΝΟΠΤΗΣ, είχε προνοήσει και είχε μαζί του ελάχιστα λεφτά προς σπατάλη! Να σημειωθεί ότι ΔΕΝ ήταν επιλογή μου να εισέλθω για δεύτερη φορά σε αυτό το μέρος. ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ

Νέο Σκάνδαλο Ντόπινγκ Προ Των Πυλών

Μετά το νωπό στις μνήμες των Ελλήνων σκάνδαλο που ξέσπασε με πρωταγωνιστή την εθνική ομάδα Άρσης Βαρών (σ.σ.: 11 στους 13 αθλητές ντοπέ- και γαμώ τα νούμερα...), παίρνω το θάρρος και με την εξουσία που μου δίνει ετούτο εδώ το δημόσιο βήμα καταγγέλω μια πραγματικότητα που σίγουρα θα ταράξει τον ύπνο και των Ελληνίδων. Για όσους δεν το ψυλλιάστηκαν ακόμα, αναφέρομαι στις διαβόητες επιδόσεις του φίλου (sorry φίλε, αλλά οι "κανόνες" δημοσιογραφικής δεοντολογίας δε μου επέτρεπαν να σιωπήσω) και συνεργάτη "The Legend", στον τομέα που όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε... Ή μήπως νομίζατε πως το ψευδώνυμο ήταν τυχαίο και δεν έκρυβε μέσα του μοιραίους συμβολισμούς???
Ναι, λοιπόν, όσο κι αν αυτό γεμίζει θλίψη τεράστια μερίδα του ασθενούς (;) φύλου, έχω χρέος να αποκαλύψω την πάσα αλήθεια και να απογυμνώσω το "Μύθο". Ένα μύθο συνυφασμένο επί χρόνια με το όνομα του εν λόγω ανθρώπου που δημιουργήθηκε, έγινε κτήμα, στέριωσε και κατέληξε κοινα αποδεκτός από όλο το γαλαξία, ωστόσο έπειτα από εκτεταμένες έρευνες φαίνεται πως δεν οφείλεται σε επίκτητα χαρακτηριστικά αλλά έχει τις ρίζες του σε αναβολικές ουσίες. Πιο συγκεκριμένα μιλώντας, αυτές οι ξακουστές "επιδόσεις" είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα μιας σπάνιας -πλην όμως πανίσχυρης- ουσίας που συναντάται σε μεγάλα υποθαλάσσια βάθη των νερών του (κατά μερικούς) ομορφότερου μέρους του κόσμου και την οποία βρίσκεις μόνο αν βουτήξεις γυμνός τις πρώτες πρωινές ώρες του μήνα Ιανουάριου, παλέψεις με κλειστά μάτια με δύο παρθένες σμέρνες, γδάρεις τα λέπια ενός ροφού που έχει θαλαμώσει επί έντεκα συναπτά έτη και βγάλεις ένα 8κιλο χταπόδι για να δωροδοκήσεις το λιμεναρχείο την ώρα που καπνίζεις το τελευταίο από τα βαριά άφιλτρα τσιγάρα σου. Τότε είναι που η αρμύρα της πιο καθαρής θάλασσας του πλανήτη σε διαποτίζει από άκρη σ' άκρη με το υπερπολύτιμο αυτό συστατικό (το οποίο παρεμπιπτόντως δεν ανιχνεύεται στους ελέγχους), αν βέβαια προηγουμένως έχεις πιει μια κουταλιά από το καλύτερο λάδι, έχεις φάει τα πιο υγιεινά αυγά και έχεις κλάσει μεσάνυχτα πάνω στην ψηλότερη πολεμίστρα του ομορφότερου κάστρου του σύμπαντος (όλοι ξέρουμε που βρίσκονται αυτά).
Να λοιπόν πώς ένας μύθος καταρρίπτεται και ραγίζει τις καρδιές μυριάδων γυναικών που στήριζαν τις ελπίδες τους στα όσα είχαν διαδοθεί από στόμα σε στόμα και αφορούσαν στις επιδόσεις του "Legend" στο... κέντημα. Αυτά. Γεια.

Αυστηρά προς Πανόπτη

Ευχαριστώ Βασιλιά του Blog...

ΔΩΣΤΕ ΤΟΥ ΝΟΜΠΕΛ...

Διαβάζοντας το μεγαλειώδες ποίημα δεν βρήκα λόγια να εκφράσω αυτό που προξένησαν οι παρακάτω στίχοι. Μόνο όρεξη έχω για αυτό που μας έχει καταστρέψει. Που μας κάνει: να τρακάρουμε, να μας πέρνουν τα διπλώματα, να μας χωρίζουν, να μας κλέβουν, να καίμε τα μπουφάν μας, να γινόμαστε ρεζίλι, να τα βάζουμε με τους εαυτούς μας καθώς και να καταστρέφουμε τον οργανισμό μας. ΝΑΙ για αυτό μιλάω που τελικά μας κάνει να επικοινωνούμε με τον δικό μας ξεχωριστό τρόπο. ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΞΥΔΙ. Θερμά συγχαρητήρια στον ΟΟΤΜ.
Δικός σας.
The Legend

Η Αποκρυπτογράφηση Ενός Μύθου

Επειδή αυτή η βλακεία μου έχει καρφωθεί στο μυαλό από χθες, αποφάσισα σήμερα να την κάνω πράξη. Και εξηγούμαι: Τι μπορεί να σημαίνει το ιντερνετικό ψευδώνυμο του κοντού "Ο.Ο.Τ.Μ."?? Να μερικές εκδοχές που ρίχνουν φως στο μυστηριώδες ακρωνύμιο, το οποίο βασανίζει μέχρι σήμερα εκατομμύρια αναγνώστες:

Ορίστε Ο Τριχωτός Μ@λ@κ@ς (η αισθητική εκδοχή)
Όταν Όργωνα Το Μούστο (η σουρρεαλιστική εκδοχή)
Οργανισμός Οπτικών Τηλεπικοινωνιών Μαδαγασκάρης (η εκδοχή δημοσίου υπαλλήλου)
Ο Ορέστης Τρώει Μακαρόνια (η "λέξεις για την καρτέλα" εκδοχή)
Ουίσκι+Ούζο=Τρελό Μεθύσι (η μαθηματική εκδοχή)
Ούτε Ο Τζανέτος Μπορεί (η αδύνατη εκδοχή, αφού ο Τζανέτος μπορεί πάντα)
Ο Ουρακοτάγκος Τρέχει Μπόλικο (η "national geographic" εκδοχή)
Όπα- Όπα Το Μωρό (η μπουρναζιώτικη εκδοχή)
Οκτακόσια Ογδόντα Τετραγωνικά Μέτρα (η μεσιτική εκδοχή)
Οστεοπόρωση, Ουρολοίμωξη, Τριγλυκερίδια, Μπάι πας (η προ του τάφου εκδοχή)
ΟΦΗ- Ολυμπιακός, Τρία- Μηδέν (η επιθυμητή εκδοχή)
Όποτε Οδηγώ Τραβάω Μπαντιλίκια (η εκδοχή του κάγκουρα)
Ο Οιδίποδας Τσιλιμπουρδίζει, Μαμά (η φροϋδική εκδοχή)

Υ.Γ.1: Μάλλον κάπου εδώ πρέπει να σταματήσω προς το παρόν γιατί τα τελευταία ειδικά μου φαίνονται ψιλομαλακίες (ενώ τα πρώτα είναι αριστουργήματα...)
Υ.Γ.2: Θα επανέλθω πάντως όποτε μου' ρθει κανένα καινούριο. Βάλτε κι εσείς τίποτα.
Υ.Γ.3: Sorry κοντέ, αλλά στο' χα πει ότι ψηνόμουνα...
Υ.Γ.4: Πανόπτη, οποιαδήποτε απόπειρα λογοκρισίας κρίνεται θεμιτή. Απλά πριν πατήσεις το πλήκτρο "delete" να σκεφτείς τη χήρα και τα ορφανά που θα αφήσεις πίσω.

Το blog δεν έχει νόημα χωρίς εσένα...

Προς Π.Μ,
Αγαπητέ κύριε Π.Μ είμαστε κάποια ατάλαντα παιδάκια που έφτιαξαν ένα blog. Ξέρουμε ότι κανένας δεν διαβάζει αυτά που γράφουμε...ούτε εμείς. Βάλαμε έναν internet scouter να βρει κάποιον που θα γλιτώσει το ιστολόγιο μας και θα μας σώσει από τη βέβαιη καταστροφή μας και την οριστική διαγραφή μας από το www. Ο σκανδιναβικής καταγωγής scouter μας πρότεινε εσάς και μας ενημέρωσε για την παντελή αδιαφορία σας γύρω από το μίζερο θέμα μας. Σας εκληπαρούμε Π.Μ ασχοληθείτε μαζί μας. Μάθετέ μας ορθογραφία. Γράψτε μια λέξη το μήνα. Το μόνο που ζητάμε είναι στο google search να εμφανιζόμαστε στην 154487574878 σελίδα και να μην γράφει ''site may not exist''. Κάντε εμάς τα άθλια κουρέλια να αναφωνήσουμε ''ΗΡΘΕ,ΗΡΘΕ'' πανικοβλημένοι και έτοιμοι να ανταπεξέλθουμε στις περιστάσεις με όρεξη για σκληρή δουλειά.

Με εκτίμηση στο σωτήρα μας,
The Legend

Μπαίνουμε στο μάρμαρο

Μετά απο εκδηλώσεις σχιζοφρένειας απο αμέτρητες θαυμάστριες, Legend και Panoptis, αποφασίσαμε να γραφτούμε σε Fitness Club, ετσι ώστε να προσφέρουμε απλόχερα τα εικονιζόμενα αγάλματα, σε κοινή θέα. Θα σας κρατήσουμε ενήμερους για λεπτομέρειες που αφορούν τη μυική μας μάζα και την εξέλιξή της.





Οι φωτογραφίες ειναι απο το περιοδικό Mens Health, τεύχος "Best Of..."

Ευτυχώς

Μαλάκες ευτυχώς που δεν θα πάμε για καρναβάλια στη σύρο. Όλοι βαριόντουσαν από την αρχή. Ούτε οι συριανοί θα πηγαίνανε. Μόνο αυτοί που το παίζουν ή θέλουν να πιστεύουν ότι είναι συριανοί στεναχωριούνται που δεν θα πάνε. Ενώ εγώ πληγώνομαι που θα χάσω φέτος το κοσμο'ι'στορικό γεγονός που διαδραματίζεται στο νοτιοδυτικότερο ηπειρωτικό άκρο της Ελλάδας. ''ΤΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ ΤΟ ΓΑΜΟ''. Δεν πειράζει. Από τη σύρο καλλίτερα στην Πλάκα.

Epeigon

Panopti an xipniseis pare me gia na pame cinemadaki
xaxaxaxa goustarw tha xrisimopiw mono to blog gia na epikoinwnoume...

Eleos

Re mlkes einai tragiko... patas sto google sto ''search'' kiolas www.kooorelia.blogspot.com kai vgazei ''site may not exist''...eleos.
Panopti vgale ti fotografia tou "-Logokrisia-"... eimai sigouros oti afto ftaiei.
Ektos vevaia apo tin tragiki anartisi tou kontou (twra pou to thimithika), gia tin opoia Megale Panopti proteinw na ton diagrapsoume apo sinergati.


Edit: Logokrisia apo ton panopti. Oxi epitheta parakalw.

The Legend?

Kalosorizoume ton filo mas Xristo, pou paratise ti nomiki gia na tyligei souvlakia!
Ena thermo xeirokrotima parakalw.

ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΟΧΩΡΟ

ΚΟΝΤΟΣ Η ΠΑΤΣΑΝΚΑΣ Η ΜΠΟΜΠΙΛΟΣ ΕΔΩ...ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ....

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΣΟΥΠΕΡΣΤΑΡ Κ Η ΩΡΑ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ Κ ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ ΤΙΣ ΑΗΔΙΕΣ...

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΥΣΤΗΘΩ ΣΕ ΤΥΧΟΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΜΑΣ...

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΚΟΝΤΟ ΤΡΙΧΩΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΜΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΟ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟ ΜΟΥ...ΜΟΥ ΑΡΕΣΝΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ,ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ,ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ,ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΔΗΛΑΔΗ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ...

ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΜΟ ΤΡΩΕΙ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΣΤΟΡΑΣ ΤΡΙΒΕΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ...ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΙΣ ΚΕΡΝΑΩ ΠΑΝΤΑ Κ ΧΑΛΑΩ ΕΥΚΟΛΑ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥΣ...ΣΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΒΡΙΣΚΩ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΧΑΛΑΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ...

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ......ΑΡΧΙΖΩ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΜΑΛΛΟΝ ΜΕ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ....

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΔΥΟ....ΧΩΡΙΣ ΛΕΦΤΑ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ....

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΡΙΑ....ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΟ ΕΧΩ ΓΙΑ ΝΑ ΡΙΧΝΩ ΓΥΝΑΙΚΕΣ,ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ Η ΜΕ ΤΡΑΙΝΑ Η ΜΕ ΠΛΟΙΑ ΠΑΟΥ ΚΑΠΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΩΝΕ ΟΙ ΓΚΟΜΕΝΕΣ....ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΣΕ ΠΑΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΖΕΤΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΕ ΠΑΕΙ...

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΕΣΣΕΡΑ...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΠΑΙΖΩ ΛΑΧΕΙΑ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΕΝΤΕ...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΩ ΣΤΑ ΛΑΧΕΙΑ

-kontos-

Very first post

Από χθες το βράδυ, ολόκληρη η παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα βρίσκεται εν μέσω μιας ανεξήγητης αναταραχής... Άπαντες αισθάνονται ότι έχει ήδη αρχίσει να συντελείται μια κοσμογονική για τα δεδομένα του web αλλαγή, χωρίς όμως να γνωρίζουν τι ακριβώς. Και όταν έρθει η ώρα να μάθουν, αδύναμοι πλέον να αποφύγουν τις συνέπειες που θα επιφέρουν τα νέα δεδομένα, δεν θα έχουν άλλη επιλογή παρά να αναγκαστούν να ακολουθήσουν. Και θα ακουστεί σε όλες τις διαλέκτους: ρε παιδιά, το βράδυ της Παρασκευής 8 προς ξημερώματα Σαββάτου 9 Φεβρουαρίου, πώς και κανείς δεν πήρε χαμπάρι τον σεισμό πολλών ρίχτερ που συνέβη με επίκεντρο την Πανόρμου και το Μαραμπού, ο οποίος έπληξε ανεπανόρθωτα τα θεμέλια του κόσμου που αρχίζει από www.??? Κρίμα...

-pantelis-