Σάββατο 9 Μαΐου 2015



 Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ 


Φευγαλέα μορφή
σύμπαντος παράλληλου
εστίν ποίησην
καθηλοτικοτέρα του πραγματικού
στον τάφο αυτό
7 χρόνων γράφει
πεθάναμε κι αναστήσαμε κόσμους ολόσπαρτους
Γραφόμενοι απώντες
και απουσιάζοντες
διακοπάς και τελείας
αποσιοπώντας την σιωπή μας
ένα βαρύ γλυκό και ένα καρέλια
πρωινό στου κυρ Γιάννη
κοσμόντας δάφνες
μια εφηβεία απαστράπτουσα ψέμματα
και ένα συκώτι κατεστραμμένο
ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝ ΑΚΟΜΗ
μουσική ταινίας
δικιάς μου
δικής μου
δίκης μου


Το ρολόι χτυπάει ανάποδα
ώρες πολλές
απομείναμ(Ν)ε
υπομείναμ(Ν)ε
Τζακ Λόντον
στο ταξίδι μας
και θάλασσα κολυμπήσαμε
άνευ


τα του καίσαρος τω καίσαρι
στην κοινωνία του θεάματος
στο κοινωνικό συμβόλαιο
στο συμβάν
που
Πατέρες μας έκανε

Παιδί μου
σε μένα
μη μοιάσεις

και οι γραμμές λιγοστεύουν
σε κάθε τετράστοιχο

Πόσο θα μ άρεσε
ο τελευταίος άθρωπος
να μνημονεύει το δικό μου όνομα
Οδυσσέα

Στον μικρό μου επίλογο
λησμονώ τους ανθρώπους μου
τους φίλους μου
τα αδέρφια
και γονείς που δεν έζησα
έρωτες δεν θυμάμαι πια
Παντρεύτηκα
και θα φωνάζω εγώ από τα μπαλκόνια για ησυχία
τον μεσημεριανό μου ύπνο Χόρχε να απολαύσω