Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Και λέει ότι



Κοιτούσα την ημερομηνία στο άνω δεξιά μέρος της οθόνης τις προάλλες και κάτι με έτρωγε. ‘Εμοιαζε οικεία, αλλά δε μπορούσα να θυμηθώ επακριβώς το γιατί. Τελικά σε μια στιγμή αναλαμπής ανάμεσα στους αδιάκοπους ήχους κομπρεσέρ από τη διπλανή του δωματίου μου οικοδομή και τους απειλητικούς καπνούς από κουζίνας μεριά λόγω του καμμένου κοτόπουλου της συγκατοίκου από τη χώρα-μπότα, το βρίσκω. Είναι των Τριών Ιεραρχών βρε κουτό. Αρχίδια βέβαια, γιατί αναφέρομαι στην 31η Ιανουαρίου οπότε έκανα λάθος, αφενός όμως ποτέ δεν θα καταφέρω να μάθω να θυμάμαι τις γιορτές που δε συνοδεύονται από σεβαστή ποσότητα κρέατος και μπύρας/ κρασιού (βλ. 15Αύγουστο, Χριστούγεννα, Ανάσταση), αφετέρου δεν έχει και μεγάλη σημασία πλέον γιατί είναι μια ημερομηνία  άχρηστη από τη στιγμή που θα διαβείς οριστικά την εξώπορτα του δευτεροβάθμιου εκπαιδευτικού ιδρύματος που σε μύησε στο κάπνισμα τουαλέτας. 

Κάπου εκεί, με μια δόση νοσταλγίας αλλά και άρνησης παραδοχής του ότι μια τέτοια αντίδραση ορίζεται πια ως καθυστερημένη (με την πολλαπλή έννοια της λέξεως), είπα να επιχειρήσω να συντάξω μια λίστα με τις μικρές χαρές της ζωής που παύουν να έχουν σημασία με τη συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας ενός υγιούς ηλίθιου παιδιού. Προσοχή, παιδιού, ουχί κοριτσιού. Παρακαλώ πολύ σχόλια τύπου “με τι ασχολείσαι αργόσχολε”, “αντί να δουλεύεις παιδιαρίζεις” ή “get a(n) (adult) life” κρίνονται μη αποδεκτά και όποιος τα κάνει να του καεί η κούτα που έχει φυλαγμένα τα G.I. JOE, το subbuteo και τα playmobil (οκ, δεν υπάρχει τέτοιος). Όπως επίσης παρακαλείστε να συμπληρώσετε τον -σίγουρα λειψό- κατάλογο για να αρχίσει να κινείται και πάλι τίποτα εδώ μέσα γιατί πολύ το κρατήσαμε το πλάνο “συγγραφέας μπλοκαρισμένος στη σκέψη του/ μέσα από καπνούς τσιγάρου και αμέτρητες γόπες/ κρατώντας ένα μισοάδειο χαμηλό ποτήρι γουίσκι/ δίπλα από τον γεμάτο τσαλακωμένα χαρτιά γραφομηχανής κάδο του γραφείου του. Άντε να μη φέρω τα στρατά και πω στον Πανόπτη να πατήσει ένα κουμπάκι (σ.σ. προσπαθώ να καταλήξω αν είναι σοβαρότερη η προ 1,5 μήνα απειλή του να φτιάξει καφέ) ή στο LEgend να μετρήσει τις φέτες του τοστ του ψυγείου μας. 
Η σειρά χωρισμένη σε Δημοτικό και Λύκειο, επιμέρους τυχαία και κατά περιπτώσεις υποκειμενική.