ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΚΥΡΙΟΙ
Το χτεσινο βραδυ ηταν η σταγονα που ξεχειλισε το ποτηρι...(καθως καταλυτικα υπηρξαν και τα αρθρα των αδερφων averel kai o.o.t.m.)
Δεν εχω να πω κατι καινουργιο απλα να εκφρασω την αγανακτηση μου συμπληρωνοντας την λιστα του φιλου ο.ο.t.m.
Τελος πια:
-στο καταστρεπτικο ποδοσφαιρο του μουρινιο
-στην αλητεια και τον υποδαυλισμο των play-off της super league
-στις ακατασχετες μπομπες που δεν σεβονται την αξια του πινεινειν
-στις αναβαθμισμενες gayland
-στις γυναικες οδηγους που παλι με τρακαραν και εφταιγαν φυσικα
-στην διαστολη του συμπαντος,διοτι (punoptic) οπως ελεγε και ο θειος αλμπερτ η βλακεια ειναι απειρη οποτε ειναι ματαιο να προσπαθουμε να την σταματησουμε, ασ σταματησουμε λοιπον το συμπαν
Και χρεισιμοποιοντας τον τιτλο του φιλου ο.ο.t.m. για κλεισιμο
ΚΥΡΙΟΙ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ
(αλλα οχι για πολυ (σαρδωνεια γλιτσερα γελια)...)
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
Απάντηση στον o.o.t.m.
(Το παρακάτω post προοριζόταν ως σχόλιο- απάντηση στον o.o.t.m. Επειδή όμως είμαι κλεισμένος εβδομάδες ολόκληρες και διαβάζω, και όταν είναι να χαζέψω το κάνω σωστά, ασφαλώς και σπατάλησα πολύ περισσότερο από το χρόνο μου και βγήκε μακροσκελές. Όχι ότι είναι σπάνιο το φαινόμενο, αλλά να’ χουμε να λέμε... Anyway, για κάποιο λόγο -προφανώς λόγω έκτασης- δε μου το ανεβάζει ως σχόλιο και το postαρα ξεχωριστά. Οι αναγνώστες, παρακαλούνται να διαβάσουν πρώτα το άρθρο του o.o.t.m και τα σχόλια εντός αυτού. Συνεχίζω λοιπόν από εκεί.)
Εγώ δε θα συμφωνήσω με τον Pachylon...
Αντίθετα, δεδομένου ότι πρέπει να υπερασπιστώ τον εαυτό μου που απέχει (και δυστυχώς θα εξακολουθήσει για κάμποσο καιρό ακόμα λόγω ακαδημαϊκών υποχρεώσεων), θα επιχειρήσω να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου:
Όχι λοιπόν κύριοι. Η παρατεταμένη απουσία έμπνευσης του o.o.t.m. δεν είναι ούτε φαινόμενο που πρέπει να προκαλέσει ανησυχία ούτε και κάτι το μη αναμενόμενο. Ως γνωστόν, παγκοσμίου εγκυρότητος έρευνες έχουν αποδείξει ότι η πνευματική εργασία και πολύ περισσότερο η παραγωγή πνευματικού έργου, είναι αντιστρόφως ανάλογη της συχνότητας ερωτικών επαφών. Η λήξη του κυνηγιού εξεύρεσης ερωτικού συντρόφου κατασταλάζει τις λοιπές ορμές και βγάζει στην επιφάνεια μόνο τις σεξουαλικές τέτοιες, κάτι το οποίο ασφαλώς και δεν είναι κατακριτέο. Όσο περισσότερο έχεις στο κεφάλι σου ληγμένο το θέμα "σεχ", τόσο λιγότερο γράφεις. Και αν μάλιστα λάβουμε υπ'όψιν μας το γεγονός ότι η πλειονότητα της συγγραφικής παραγωγής του φίλου o.o.t.m. αφορούσε εκείνες τις περιόδους ατέρμονου κυνηγιού του άλλου φύλου, εύκολα βγάζουμε τα συμπεράσματα για τα αίτια που οδηγούν στο τρέχον, προσωρινό black-out.
Τα παραπάνω επιχειρήματα ενισχύονται περαιτέρω από το παράδειγμα του Τζανέτου. Ενός γυρολόγου του έρωτα, ο οποίος κατά τις ημέρες ενθουσιασμού λόγω της συναναστραφής με επαγγελματία χορεύτρια μας βομβάρδιζε με κείμενα που μας άφηναν άφωνους (για διαφορετικούς λόγους βέβαια από εκείνους που τα προόριζε αλλά δεν εξετάζουμε αυτό τώρα). Ιντερνετ καφέ ανά τον κόσμο (βλ. Βαρκελώνη, Αυστρία, Σύρο) είχαν φιλοξενήσει τις δαιδαλώδεις λειτουργίες του εγκεφάλου του και οι ιδιοκτήτες τους σίγουρα θα το θυμούνται ακόμα, μια και οι servers θα κάηκαν σε αυτήν τους την προσπάθεια. Από τη στιγμή όμως της μόνιμης εγκατάστασης του στη χώρα με τα σοκολατάκια του Μότσαρτ και την ενασχόληση του με καλλιτεχνικές δραστηριότητες που σχετίζονται με την παραγωγή φιλμικού έργου, όπως είναι φυσικό "έπεσαν οι πωλήσεις". Και κάπου εδώ υπεισέρχεται ο επαγγελματικός παράγοντας...
...ο οποίος αποτελεί και τον κύριο λόγο της μη δραστηριοποίησης του Director από την αρχή της συμμετοχής του στο blog. Τα φώτα της ράμπας καταπονούν καθημερινά τόσο πολύ τα μπιρμπιλωτά του μάτια, που δεν είναι καθόλου εύκολο μετά να καθίσει στην οθόνη ενός υπολογιστή και να δεχτεί κι άλλη ακτινοβολία. Θα ήταν καταστροφικό για τη λαμπρή καριέρα του, μια και τυχόν βλάβη του βολβού θα του στερούσε τη δυνατότητα να απλώσει στο σανίδι το πολύπλευρο ταλέντο του και να πάρει εκφράσεις ηθοποιού όπως: έκπληξη (γουρλωτά μάτια), καμάκι (ανοιγοκλείνει το αριστερό μάτι), γλυκούλης (μάτια κουταβιού), κ.ο.κ. Για να μην αναφερθώ και στην έλλειψη χρόνου εξαιτίας των διαφόρων γυναικών που μπαινοβγαίνουν στη ζωή του, όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Pachylon...
Ένας Pachylon που βρίσκεται την περισσότερη ώρα μέσα στο αντικείμενο που τόσο λατρεύει, ήτοι το αυτοκίνητο, αλλά όχι για προσωπική ευχαρίστηση μα για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Πασχίζοντας να πάρει στα χέρια του το πολύτιμο πτυχίο που θα του εξασφαλίσει ένα ήσυχο μέλλον και καλύτερους όρους ασφάλισης για να αγοράζει φτηνότερα τα χαπάκια της πίεσης, βρίσκεται διαρκώς μεταξύ Αθήνας και Πάτρας, με την Κορίνθου- Πατρών να τρώει τον πολύτιμο χρόνο από το PC του. Αλλά και όταν κάθεται σε αυτό, για πανεπιστημιακούς πάλι λόγους, προτιμά να επισκέπτεται δημοφιλή ιστότοπους τύπου Youtube προκειμένου να εξετάσει ιδίοις όμμασι τις τελευταίες εξελίξεις από τη μακρινή Ιαπωνία που αφορούν στα τετράτροχα οχήματα.
Ο Legend κύριοι. Όχι. Δεν έχει στερέψει ερωτικά. Αντιθέτως, ως σωστός πεταλούδος, διανύει την περίοδο εκκόλαψης εντός του κουκουλιού του, περιμένοντας υπομονετικά να βγει από αυτό. Η άνοιξη καθυστέρησε να φτάσει στο βιομηχανικό Manchester εξαιτίας της πρόσφατης έκρηξης ενός Ισλανδικού ηφαιστείου, ωστόσο η περίοδος αυτή σύντομα τελειώνει και θα ξεχυθεί λυσσασμένος στους δρόμους. Μέσω αυτού του blog, το παιδάκι με την αφάνα που δε μπορούσε να εκφραστεί και για να καταλάβει κάποιος (που δεν τον ξέρει από τα 12) τι θέλει να πει, έπρεπε να το επαναλάβει 3 φορές, έμαθε επιτέλους να χρησιμοποιεί σωστά τη σειρά των ελληνικών λέξεων και να συνθέτει πρόταση. Ένας σωστός άνδρας όπως ο Legend αυτά τα εκτιμάει και μόλις ολοκληρωθούν οι γενετικές διαδικασίες για άλλη μια χρονιά μέσα του, θα αρχίσει πάλι να γοητεύει γυναίκες πάνω στις μπάρες και τους ταπεινούς θαυμαστές του πάνω στο πληκτρολόγιο.
Για το τέλος άφησα τον Punoptic, καθότι η περίπτωση του μοιάζει ιδιάζουσα. Το καμάρι του blog, το υπερήφανο άτι της συγγραφικής αυτής ομάδας, σίγουρα διανύει περίοδο κρίσης. Από τη στιγμή της αλλαγής του ονόματος σε σέρβικο λογοπαίγνιο (pun= λογοπαίγνιο), οι εμπνεύσεις- εκλπήξεις που προσέφεραν αστείρευτο γέλιο (βλ. lab rats etc.) έχουν εκκλείψει και αναλώνεται σε πειράματα τύπου ατυχούς αλλαγής chat-box, μπερδέματος γραμματοσειρών και λοιπών ενεργειών που δεν α
ντιστοιχούν στο προφίλ ενός αληθινού βασιλιά του διαδικτύου. Το πλούσιο παρελθόν του ωστόσο, είναι σημάδι του ότι η ώρα της μεγάλης επιστροφής πλησιάζει. Όλα τα προαναφερθέντα πειράματα, υποκρύπτουν την πρόθεση του πως ετοιμάζει κάτι μεγάλο που θα ταράξει τα νερά του WWW. Μπορεί ακόμα να μην του έχει βγει, να κάνει κοιλιά τούτη την περίοδο, αλλά ένας administrator της κλάσης του πάντα δικαιώνει τις προσδοκίες όσων βρίσκονται υπό την αιγίδα του και φυσικά το κοινό του. Punoptic, ήσουν και θα είσαι πάντα ο Πανόπτης...
Όσο για μένα αδέρφια, διαβάζω όλη μέρα κλεισμένος σπίτι. Δεν έχω να πω κάτι για τον εαυτό μου, γιατί δεν έχω άλλα ενδιαφέροντα και είμαι βαρετός. Τραγικός θα μπορούσα να πω. Μόνο λίγη μπαλίτσα να παρακολουθήσω σε κάνα διάλειμμα για να χαλαρώσω. Το “όπιο του λαού¨...
Εγώ δε θα συμφωνήσω με τον Pachylon...Αντίθετα, δεδομένου ότι πρέπει να υπερασπιστώ τον εαυτό μου που απέχει (και δυστυχώς θα εξακολουθήσει για κάμποσο καιρό ακόμα λόγω ακαδημαϊκών υποχρεώσεων), θα επιχειρήσω να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου:
Όχι λοιπόν κύριοι. Η παρατεταμένη απουσία έμπνευσης του o.o.t.m. δεν είναι ούτε φαινόμενο που πρέπει να προκαλέσει ανησυχία ούτε και κάτι το μη αναμενόμενο. Ως γνωστόν, παγκοσμίου εγκυρότητος έρευνες έχουν αποδείξει ότι η πνευματική εργασία και πολύ περισσότερο η παραγωγή πνευματικού έργου, είναι αντιστρόφως ανάλογη της συχνότητας ερωτικών επαφών. Η λήξη του κυνηγιού εξεύρεσης ερωτικού συντρόφου κατασταλάζει τις λοιπές ορμές και βγάζει στην επιφάνεια μόνο τις σεξουαλικές τέτοιες, κάτι το οποίο ασφαλώς και δεν είναι κατακριτέο. Όσο περισσότερο έχεις στο κεφάλι σου ληγμένο το θέμα "σεχ", τόσο λιγότερο γράφεις. Και αν μάλιστα λάβουμε υπ'όψιν μας το γεγονός ότι η πλειονότητα της συγγραφικής παραγωγής του φίλου o.o.t.m. αφορούσε εκείνες τις περιόδους ατέρμονου κυνηγιού του άλλου φύλου, εύκολα βγάζουμε τα συμπεράσματα για τα αίτια που οδηγούν στο τρέχον, προσωρινό black-out.
Τα παραπάνω επιχειρήματα ενισχύονται περαιτέρω από το παράδειγμα του Τζανέτου. Ενός γυρολόγου του έρωτα, ο οποίος κατά τις ημέρες ενθουσιασμού λόγω της συναναστραφής με επαγγελματία χορεύτρια μας βομβάρδιζε με κείμενα που μας άφηναν άφωνους (για διαφορετικούς λόγους βέβαια από εκείνους που τα προόριζε αλλά δεν εξετάζουμε αυτό τώρα). Ιντερνετ καφέ ανά τον κόσμο (βλ. Βαρκελώνη, Αυστρία, Σύρο) είχαν φιλοξενήσει τις δαιδαλώδεις λειτουργίες του εγκεφάλου του και οι ιδιοκτήτες τους σίγουρα θα το θυμούνται ακόμα, μια και οι servers θα κάηκαν σε αυτήν τους την προσπάθεια. Από τη στιγμή όμως της μόνιμης εγκατάστασης του στη χώρα με τα σοκολατάκια του Μότσαρτ και την ενασχόληση του με καλλιτεχνικές δραστηριότητες που σχετίζονται με την παραγωγή φιλμικού έργου, όπως είναι φυσικό "έπεσαν οι πωλήσεις". Και κάπου εδώ υπεισέρχεται ο επαγγελματικός παράγοντας...
...ο οποίος αποτελεί και τον κύριο λόγο της μη δραστηριοποίησης του Director από την αρχή της συμμετοχής του στο blog. Τα φώτα της ράμπας καταπονούν καθημερινά τόσο πολύ τα μπιρμπιλωτά του μάτια, που δεν είναι καθόλου εύκολο μετά να καθίσει στην οθόνη ενός υπολογιστή και να δεχτεί κι άλλη ακτινοβολία. Θα ήταν καταστροφικό για τη λαμπρή καριέρα του, μια και τυχόν βλάβη του βολβού θα του στερούσε τη δυνατότητα να απλώσει στο σανίδι το πολύπλευρο ταλέντο του και να πάρει εκφράσεις ηθοποιού όπως: έκπληξη (γουρλωτά μάτια), καμάκι (ανοιγοκλείνει το αριστερό μάτι), γλυκούλης (μάτια κουταβιού), κ.ο.κ. Για να μην αναφερθώ και στην έλλειψη χρόνου εξαιτίας των διαφόρων γυναικών που μπαινοβγαίνουν στη ζωή του, όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Pachylon...
Ένας Pachylon που βρίσκεται την περισσότερη ώρα μέσα στο αντικείμενο που τόσο λατρεύει, ήτοι το αυτοκίνητο, αλλά όχι για προσωπική ευχαρίστηση μα για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Πασχίζοντας να πάρει στα χέρια του το πολύτιμο πτυχίο που θα του εξασφαλίσει ένα ήσυχο μέλλον και καλύτερους όρους ασφάλισης για να αγοράζει φτηνότερα τα χαπάκια της πίεσης, βρίσκεται διαρκώς μεταξύ Αθήνας και Πάτρας, με την Κορίνθου- Πατρών να τρώει τον πολύτιμο χρόνο από το PC του. Αλλά και όταν κάθεται σε αυτό, για πανεπιστημιακούς πάλι λόγους, προτιμά να επισκέπτεται δημοφιλή ιστότοπους τύπου Youtube προκειμένου να εξετάσει ιδίοις όμμασι τις τελευταίες εξελίξεις από τη μακρινή Ιαπωνία που αφορούν στα τετράτροχα οχήματα.
Ο Legend κύριοι. Όχι. Δεν έχει στερέψει ερωτικά. Αντιθέτως, ως σωστός πεταλούδος, διανύει την περίοδο εκκόλαψης εντός του κουκουλιού του, περιμένοντας υπομονετικά να βγει από αυτό. Η άνοιξη καθυστέρησε να φτάσει στο βιομηχανικό Manchester εξαιτίας της πρόσφατης έκρηξης ενός Ισλανδικού ηφαιστείου, ωστόσο η περίοδος αυτή σύντομα τελειώνει και θα ξεχυθεί λυσσασμένος στους δρόμους. Μέσω αυτού του blog, το παιδάκι με την αφάνα που δε μπορούσε να εκφραστεί και για να καταλάβει κάποιος (που δεν τον ξέρει από τα 12) τι θέλει να πει, έπρεπε να το επαναλάβει 3 φορές, έμαθε επιτέλους να χρησιμοποιεί σωστά τη σειρά των ελληνικών λέξεων και να συνθέτει πρόταση. Ένας σωστός άνδρας όπως ο Legend αυτά τα εκτιμάει και μόλις ολοκληρωθούν οι γενετικές διαδικασίες για άλλη μια χρονιά μέσα του, θα αρχίσει πάλι να γοητεύει γυναίκες πάνω στις μπάρες και τους ταπεινούς θαυμαστές του πάνω στο πληκτρολόγιο.
Για το τέλος άφησα τον Punoptic, καθότι η περίπτωση του μοιάζει ιδιάζουσα. Το καμάρι του blog, το υπερήφανο άτι της συγγραφικής αυτής ομάδας, σίγουρα διανύει περίοδο κρίσης. Από τη στιγμή της αλλαγής του ονόματος σε σέρβικο λογοπαίγνιο (pun= λογοπαίγνιο), οι εμπνεύσεις- εκλπήξεις που προσέφεραν αστείρευτο γέλιο (βλ. lab rats etc.) έχουν εκκλείψει και αναλώνεται σε πειράματα τύπου ατυχούς αλλαγής chat-box, μπερδέματος γραμματοσειρών και λοιπών ενεργειών που δεν α
ντιστοιχούν στο προφίλ ενός αληθινού βασιλιά του διαδικτύου. Το πλούσιο παρελθόν του ωστόσο, είναι σημάδι του ότι η ώρα της μεγάλης επιστροφής πλησιάζει. Όλα τα προαναφερθέντα πειράματα, υποκρύπτουν την πρόθεση του πως ετοιμάζει κάτι μεγάλο που θα ταράξει τα νερά του WWW. Μπορεί ακόμα να μην του έχει βγει, να κάνει κοιλιά τούτη την περίοδο, αλλά ένας administrator της κλάσης του πάντα δικαιώνει τις προσδοκίες όσων βρίσκονται υπό την αιγίδα του και φυσικά το κοινό του. Punoptic, ήσουν και θα είσαι πάντα ο Πανόπτης...Όσο για μένα αδέρφια, διαβάζω όλη μέρα κλεισμένος σπίτι. Δεν έχω να πω κάτι για τον εαυτό μου, γιατί δεν έχω άλλα ενδιαφέροντα και είμαι βαρετός. Τραγικός θα μπορούσα να πω. Μόνο λίγη μπαλίτσα να παρακολουθήσω σε κάνα διάλειμμα για να χαλαρώσω. Το “όπιο του λαού¨...
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Κυριακή 18 Απριλίου 2010
'Μ' για 'Μαρινέλλα'
20 Μαΐου 1938 γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Στα 17 της αντικατέστησε την τραγουδίστρια του θιάσου της Μαίρης Λωράνς επειδή εκείνη αρρώστησε και από ηθοποιός έγινε τραγουδίστρια. Το 1956 η Κυριακη Παπαδοπούλου βαφτίστηκε 'Μαρινέλλα' από τον Τόλη Χάρμα όταν ξεκίνησε την λαϊκή της καριέρα σαν τραγουδίστρια στο κέντρο 'Πανόραμα' πίσω από το γήπεδο του Άρη στη Θεσσαλονίκη. Σε αυτό το μαγαζί γνώρισε, ερωτεύτηκε και παντρέυτηκε τον Καζαντζίδη.
Ερωτευμένη και πιστή στον άντρα με τη σπουδαιότερη ελληνική φωνή συνεργάστηκε με το πάνθεον της λαϊκής μουσικής της εποχής. Το ντουέτο τραγούδησε για τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Αμερική, Αυστραλία κ.α). Τσιτσάνης, Ζαμπέτας, Χιώτης, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Γκάτσος, Παπαγιαννοπούλου, Βίρβος, Καλδάρας, Λειβαδίτης είναι μερικά από τα ονόματα. Το ντουέτο τραγούδησε με τους μεγαλύτερους. Πόλυ Πάνου, Μπέλλου, Αγγελόπουλος, Παγιουμτζής, Λίντα κλπ. Το 1966 χωρίζουν. Η Μαρινέλλα χωρίς τον Καζαντζίδη είναι τώρα μόνη. Επιστρέφει στην οικογενειά της που αντιμετωπίζει ζήτημα διαβίωσης. Η Μαρινέλλα ψάχνει για δουλειά...
Το 1966 προσπαθεί να ορθοποδήσει με τη βοήθεια του Κατσαρού και του Πυθαγόρα. Το 1968 ο Καραγιάννης γύριζε την ταινία 'Το κορίτσι του Λούνα Παρκ' με πρωταγωνίστρια την Εθνική μας Σταρ. Τη μουσική ανέλαβε ο Ζαμπέτας. Η Βουγιουκλάκη πάει στο studio να ακούσει τα τραγούδια της ταινίας παρέα με τους αυλικούς της (κάτι περικολάριους, κάτι κότες με σκυλιά και κάτι σοβατζούδες περιγράφει ο Ζαμπέτας στην αυτοβιογραφία του) και αρνείται να τραγουδήσει το Σταλιά-Σταλιά λέγοντας στον Ζαμπέτα 'αυτό να το δώσεις σε κανένα Καζαντζίδη'. Του Ζαμπέτα του πέφτει το μπουζούκι από τα χέρια και τα χάνει γιατί προσβλήθηκε. Έγινε ένας χαμός. Στο studio όλως τυχαίως περνούσε η 'Κίτσα' όπως την αποκαλούσε. Της έδωσε το τραγούδι και η Μαρινέλλα απογειώθηκε, μόνη της πλέον.
Όπως η ίδια έχει πει: 'Έγινα ότι έγινα με ένα όνομα που δεν διάλεξα και ένα τραγούδι που δεν γράφτηκε για μένα.'
Ο Νταλάρας δήλωσε ότι εκείνα τα χρόνια ήταν 'Η εποχή της Μαρινέλλας'. Συνεργάζεται με τον Άκη Πάνου σε πολλά τραγούδια. Αλλά ο δρόμος είναι μεγαλύτερος. Ηρώδειο, Μέγαρο, Κάννες, Βραζιλία, BBC κ.α. Το 1972 η Γαλλική τηλεόραση προβάλει το πρόγραμμα 'Η Βασίλισσα της Νύχτας' όπου πρωταγωνιστεί τραγουδώντας Ξαρχάκο και Γκάτσο. Κάνει την κορυφαία χορού σε πολλές Τραγωδίες στην Επίδαυρο και και και και και και και και και και και και...
Αλλά από εδώ και πέρα δεν απαριθμούνται οι επιτυχίες και οι συνεργασίες με τους νεότερους. Από το '70 μέχρι και σήμερα όλοι θέλουν να συνεργαστούν μαζί της. Συνεργάζεται με τους καλύτερους μουσικούς. Επιβάλει σε παραγωγούς και καταστηματάρχες η Κυριακή να είναι ρεπό και να πληρώνεται σαν να μην είναι. Γίνεται η πρώτη γνωστή γυναίκα στην Ελλάδα που αποκτά παιδί εκτός γάμου και το μεγαλώνει μόνη της. Στα 72 της χρόνια συνεχίζει να χαρίζει ανατριχίλες per second όπως δήλωσε o Pachylon το 2010.
Δευτέρα 12 Απριλίου 2010
ΑΛΕΚΟΣ ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΣ
| Πέθανε σε ηλικία 73 ετών ο ηθοποιός Αλέκος Τζανετάκος. | ||
 | ||
| «Κλασική» σκηνή με τον Αλέκο Τζανετάκο από την ταινία «Πατέρα κάτσε φρόνιμα» | ||
Στον κινηματογράφο, από όπου έγινε και γνωστός, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1957, στην ταινία Η αρπαγή της Περσεφόνης. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με την «Φίνος Φιλμ», με την οποία γύρισε πολλές ταινίες. Μέσα από αυτές έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από το ρόλο του «καρπαζοεισπράχτορα». Το λιγότερο που έχω να κάνω είναι να σου αφιερώσω το άρθρο αυτό.Σ'ευχαριστούμε για τις άπειρες σφαλιάρες που άντεξες και για το γέλιο που μας πρόσφερες!     ΥΓ.θα συνεχίσω να φοράω το όνομα σου και να κλείνω τις δημοσιεύσεις μου με αυτό...καλό ταξίδι κουρέλι. |
Σάββατο 10 Απριλίου 2010
Και οι κοντοί μπορούν να πηδήξουν.
Κάποτε είχα διαβάσει ένα τσιτάτο (ή ρήση ή γνωμικό, πείτε το όπως θέλετε), από εκείνα τα πιασάρικα που σου καρφώνονται στο μυαλό και θέλεις κάποια στιγμή να χρησιμοποιήσεις για να το παίξεις καλός ατακαδόρος. Οι συγκυρίες είναι τέτοιες που νομίζω πως το συγκεκριμένο έκανε τον κύκλο του και ήρθε η ώρα να το σπαταλήσω. Και συγχωράτε με για τη δημοσιογραφική ανεπάρκεια, καθότι αδυνατώ να θυμηθώ σε ποιον οφείλω να αποδώσω τα credits για τη γνησιότητα της φράσης (το googling δε βοήθησε), ωστόσο πήγαινε κάπως έτσι:
"Καταλαβαίνεις ότι αρχίζεις να γερνάς όταν ο αγαπημένος σου ποδοσφαιριστής είναι μικρότερος από σένα".
Σε περίπτωση λοιπόν που κάτι τέτοιο ισχύει, ενδεχομένως πρέπει να αρχίσω να φοβάμαι πως γερνάω πριν την ώρα μου. Σίγουρα ο Λιονέλ Μέσι δε μπορεί εύκολα να αποτελέσει τον "αγαπημένο" ενός 84άρη. Κάτι το ότι η εποχή που είχες αφίσα ποδοσφαιριστή πάνω από το κρεβάτι σου έχει περάσει, λίγο το ότι -ακόμα κι αν δεν έχεις ξεπεράσει αυτό το χούι- η φάτσα και το σουλούπι του παραπέμουν σε ανεξήγητα χαμογελαστό τρωκτικό και δε σε εμπνέουν να τον βλέπεις κάθε πρωί, κάτι και το ότι του λείπει μια αρκετή δόση ποδοσφαιρικής βρωμιάς (με ότι αυτό σημαίνει). Ε, βάλε και το γεγονός ότι είναι τρία χρόνια μικρότερος και κοντεύει να πετύχει ό,τι εσύ δεν είχες ονειρευτεί μαζεμένα στις 6 τάξεις του Δημοτικού και έδεσε το γλυκό. Παρ'όλα αυτά, αν κάποιος μοιάζει ικανός να με κάνει να γεράσω κινούμενος στα όρια ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου (για την ακρίβεια σε ακόμα λιγότερο χώρο, δηλαδή από τη "μέση και κάτω"), αυτός μπορεί να είναι μόνο ο Μεσιντόνα.
Το παρατσούκλι καθόλου τυχαίο και το έκλεψα από ένα από τα αμέτρητα διθυραμβικά ιντερνετικά αφιερώματα των πρόσφατων ημερών, ωστόσο φανερώνει μια αλήθεια που πλέον συνειδητοποίησα: αυτός ο παίκτης έχει βαλθεί να σε κάνει να αγνοήσεις τις ταμπού συγκρίσεις με τους διαχρονικά καλύτερους του πλανήτη, όπως υπαγορεύει εδώ και χρόνια η αγαπημένη καφενειακή -και αμερικανοφερμένης νοοτροπίας- κουβέντα για την ανάδειξη του καλύτερου σε όλα. Πιο απλά, δε με νοιάζει αν αυτός ο τύπος είναι καλύτερος του Μαραντόνα του Κρόιφ ή του Μπεστ (τον άλλο, το μαύρο από τη χώρα που έχει βγάλει πολύ καλύτερους του δεν τον αναφέρω). Μου αρκεί που τον βλέπω. Ακόμα πιο απλά, είναι τόσο απρόβλεπτος που ξέρεις πως σίγουρα δεν θα χάσεις το χρόνο σου βλέποντας τον. Και τέλος, επειδή κάνει τα πράγματα να φαίνονται αυτό ακριβώς: απλά. Και όπως λένε κι οι φίλοι μου οι Άγγλοι αναφερόμενοι στο άθλημα που ξέρουν να ζουν ομορφότερα από οποιονδήποτε άλλο στην Ευρώπη (τουλάχιστον), simplicity is genious.
Sorry που δεν κάθομαι να αναλύσω αφιερωματικά τα καμώματα του και το πώς αυτό το παιδάκι με το ενδοκρινολογικό πρόβλημα πέτυχε στη ζωή του, αλλά γι' αυτό υπάρχει το wikipedia, το youtube και η διαφήμιση της adidas. Θα παραθέσω μόνο ένα από τα άπειρα βιντεάκια που κυκλοφορούν και έπεσε στην αντίληψη μου και δείχνει άλλο ένα γεγονός: κάποιοι άνθρωποι είναι γεννημένοι για ένα συγκεκριμένο πράγμα. Κι αν το βρουν όχι μόνο θα είναι οι ίδιοι ευτυχισμένοι, αλλά μπορούν να κάνουν ευτυχισμένους κι άλλους ανθρώπους. Και στην περίπτωση του Λιονέλ Μέσι, πολλούς...
ps1: Ξέρω, πρέπει να περιμένω μέχρι το Μουντιάλ. Αλλά δεν άντεξα. Και επιπλέον αυτός ο ποδοσφαιριστής είναι ένας από τους λόγους που δεν αντέχω ώρες-ώρες να περιμένω μέχρι να έρθει η ώρα του Μουντιάλ. Και δεν εννοώ φυσικά για τις μονομαχίες του με τον Λουκά Βύντρα...
ps2: Legend, αλήθεια τώρα, σκέφτεσαι να τυπώσεις όνομα στη φανέλα μετά από όλα αυτά που κάνει φέτος? Πάρ'τη σκέτη αγόρι μου... Ή άλλαξε φανέλα επιτέλους.
"Καταλαβαίνεις ότι αρχίζεις να γερνάς όταν ο αγαπημένος σου ποδοσφαιριστής είναι μικρότερος από σένα".
Σε περίπτωση λοιπόν που κάτι τέτοιο ισχύει, ενδεχομένως πρέπει να αρχίσω να φοβάμαι πως γερνάω πριν την ώρα μου. Σίγουρα ο Λιονέλ Μέσι δε μπορεί εύκολα να αποτελέσει τον "αγαπημένο" ενός 84άρη. Κάτι το ότι η εποχή που είχες αφίσα ποδοσφαιριστή πάνω από το κρεβάτι σου έχει περάσει, λίγο το ότι -ακόμα κι αν δεν έχεις ξεπεράσει αυτό το χούι- η φάτσα και το σουλούπι του παραπέμουν σε ανεξήγητα χαμογελαστό τρωκτικό και δε σε εμπνέουν να τον βλέπεις κάθε πρωί, κάτι και το ότι του λείπει μια αρκετή δόση ποδοσφαιρικής βρωμιάς (με ότι αυτό σημαίνει). Ε, βάλε και το γεγονός ότι είναι τρία χρόνια μικρότερος και κοντεύει να πετύχει ό,τι εσύ δεν είχες ονειρευτεί μαζεμένα στις 6 τάξεις του Δημοτικού και έδεσε το γλυκό. Παρ'όλα αυτά, αν κάποιος μοιάζει ικανός να με κάνει να γεράσω κινούμενος στα όρια ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου (για την ακρίβεια σε ακόμα λιγότερο χώρο, δηλαδή από τη "μέση και κάτω"), αυτός μπορεί να είναι μόνο ο Μεσιντόνα.
Το παρατσούκλι καθόλου τυχαίο και το έκλεψα από ένα από τα αμέτρητα διθυραμβικά ιντερνετικά αφιερώματα των πρόσφατων ημερών, ωστόσο φανερώνει μια αλήθεια που πλέον συνειδητοποίησα: αυτός ο παίκτης έχει βαλθεί να σε κάνει να αγνοήσεις τις ταμπού συγκρίσεις με τους διαχρονικά καλύτερους του πλανήτη, όπως υπαγορεύει εδώ και χρόνια η αγαπημένη καφενειακή -και αμερικανοφερμένης νοοτροπίας- κουβέντα για την ανάδειξη του καλύτερου σε όλα. Πιο απλά, δε με νοιάζει αν αυτός ο τύπος είναι καλύτερος του Μαραντόνα του Κρόιφ ή του Μπεστ (τον άλλο, το μαύρο από τη χώρα που έχει βγάλει πολύ καλύτερους του δεν τον αναφέρω). Μου αρκεί που τον βλέπω. Ακόμα πιο απλά, είναι τόσο απρόβλεπτος που ξέρεις πως σίγουρα δεν θα χάσεις το χρόνο σου βλέποντας τον. Και τέλος, επειδή κάνει τα πράγματα να φαίνονται αυτό ακριβώς: απλά. Και όπως λένε κι οι φίλοι μου οι Άγγλοι αναφερόμενοι στο άθλημα που ξέρουν να ζουν ομορφότερα από οποιονδήποτε άλλο στην Ευρώπη (τουλάχιστον), simplicity is genious.
Sorry που δεν κάθομαι να αναλύσω αφιερωματικά τα καμώματα του και το πώς αυτό το παιδάκι με το ενδοκρινολογικό πρόβλημα πέτυχε στη ζωή του, αλλά γι' αυτό υπάρχει το wikipedia, το youtube και η διαφήμιση της adidas. Θα παραθέσω μόνο ένα από τα άπειρα βιντεάκια που κυκλοφορούν και έπεσε στην αντίληψη μου και δείχνει άλλο ένα γεγονός: κάποιοι άνθρωποι είναι γεννημένοι για ένα συγκεκριμένο πράγμα. Κι αν το βρουν όχι μόνο θα είναι οι ίδιοι ευτυχισμένοι, αλλά μπορούν να κάνουν ευτυχισμένους κι άλλους ανθρώπους. Και στην περίπτωση του Λιονέλ Μέσι, πολλούς...
ps1: Ξέρω, πρέπει να περιμένω μέχρι το Μουντιάλ. Αλλά δεν άντεξα. Και επιπλέον αυτός ο ποδοσφαιριστής είναι ένας από τους λόγους που δεν αντέχω ώρες-ώρες να περιμένω μέχρι να έρθει η ώρα του Μουντιάλ. Και δεν εννοώ φυσικά για τις μονομαχίες του με τον Λουκά Βύντρα...
ps2: Legend, αλήθεια τώρα, σκέφτεσαι να τυπώσεις όνομα στη φανέλα μετά από όλα αυτά που κάνει φέτος? Πάρ'τη σκέτη αγόρι μου... Ή άλλαξε φανέλα επιτέλους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)