Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Η ζωή μου κύκλους κάνει,λες να παω για πυροφάνι?

Και εκεί που λες,πάει μου τελείωσε.
Δεν θέλω άλλο ρε παιδί μου.
Παίρνεις καινούριο πληκτρολόγιο.Και θες να το κάνεις να στενάξει πέρα απο το αριθμημένο του κομμάτι.Μακριά απο λογιστικά φύλλα και επιστολόχαρτα.Να πιέσεις τα ολοκαίνουρια του κουμπιά και να βρείς σε ποια θέση σε βολεύει καλύτερα.Να το αλλοτριώσεις από την επαγγελματική του φύση και να σου δώσει την ελπίδα πως θα ξαναβρείς κάτι απ'αυτό που πέταξες.

Βέβαια φταίνε κι αυτά τα καταραμένα τζιτζίκια.Των Αθηνών,βεβαίως.Διότι με κάθε "τζι" πείθεσαι πως είναι το μυστικό όπλο των ακτοπλοϊκών εταιριών και των τουριστικών πρακτόρων.Κάτι σαν τα αέρια που ψεκάζουν οι υπερδυνάμεις για να μας αποκτηνώσουν."Κι άλλο;",θα ρωτήσετε."Μα πόσο ακόμα μπορούμε να αποκτηνωθούμε;"
Όχι πολύ,είναι η απάντηση.Κι αυτό γιατί όπως ξεκίνησα να λέω,υπάρχουν τα τζιτζίκια.Αυτός ο αργός,σχεδόν αόρατος ρυθμός,που τελικά αφουγκράζεσαι με προσοχή μόνο όταν όλο το ώτο-ρινικό σου σύστημα έχει περάσει απο την κάθαρση του αλμυρού νερού.Τότε συνειδητοποιείς ό,τι ήταν πάντα εκεί.Στην κίνηση που το βλέμμα σου έφτανε μέχρι το αόρατο σύνορο του παρ μπρίζ.Στην ουρά της τράπεζας που τα νεύρα ξεχείλιζαν αλλά εσύ στεκόσουν υπομονετικά σαν καρυάτιδα της παραγωγικής διαδικασίας.
Ήταν πάντα εκεί.τΖΙ Τζι ΤΖι...Το καθένα ήταν άλλο ένα πλέξιμο στην ψάθα του καπέλου σου.Ήταν άλλο ένα χιλιόμετρο που θα γράψει το κοντέρ σου.Μοιραία σε στέλνουν λοιπόν εκεί κάτω απ'το αρμυρίκι.Με το ένα πόδι στον ήλιο.Την άμμο να χει πάρει το σχήμα του σώματός σου.Τους ώμους σφιγμένους απ'το κάψιμο αλλά το μυαλό σου καινό(το α-ι έχει νόημα εδώ Τζ'ανέττο,άνοιξε λεξικό).
Μακριά από wi-fi,ποσταρίσματα,άγχη και γκρίνιες.Λίγο ή πολύ.Αυτό είναι.Διακοπές.
Όπου,διακόπτεις.Δεν αλλάζεις.Ούτε απελευθερώνεσαι.Όχι φίλε μου,τίποτα απ'τα δυο.Απλώς έχεις πιάσει το σήμα.Όχι το γαμημένο 3τζί αλλά το ατέρμονο τζιτζιτζί.Το πανταχού παρών,με την μεγαλύτερη κάλυψη σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.Αυτό που σε κάνει να επικοινωνείς σε άλλα επίπεδα.Ή καλύτερα αβίαστα.
Αυτό είναι το μυστικό λοιπόν.Καμία βία,βιάση και άλλα παρόμοια.Μόνο εσύ και οι άγρυπνοι φρουροί του καλοκαιριού.Σε έναν αργό χορό.Αυτοί στο τραγούδι,εσύ στις φιγούρες.

"Μυρμήγκι γαμήσου,εδώ είναι Νοτιάς.Εμείς θα τραγουδάμε κι εσύ θα κουβαλάς".

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.