Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Απάντηση στον o.o.t.m.

(Το παρακάτω post προοριζόταν ως σχόλιο- απάντηση στον o.o.t.m. Επειδή όμως είμαι κλεισμένος εβδομάδες ολόκληρες και διαβάζω, και όταν είναι να χαζέψω το κάνω σωστά, ασφαλώς και σπατάλησα πολύ περισσότερο από το χρόνο μου και βγήκε μακροσκελές. Όχι ότι είναι σπάνιο το φαινόμενο, αλλά να’ χουμε να λέμε... Anyway, για κάποιο λόγο -προφανώς λόγω έκτασης- δε μου το ανεβάζει ως σχόλιο και το postαρα ξεχωριστά. Οι αναγνώστες, παρακαλούνται να διαβάσουν πρώτα το άρθρο του o.o.t.m και τα σχόλια εντός αυτού. Συνεχίζω λοιπόν από εκεί.)


Εγώ δε θα συμφωνήσω με τον Pachylon...
Αντίθετα, δεδομένου ότι πρέπει να υπερασπιστώ τον εαυτό μου που απέχει (και δυστυχώς θα εξακολουθήσει για κάμποσο καιρό ακόμα λόγω ακαδημαϊκών υποχρεώσεων), θα επιχειρήσω να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου:

Όχι λοιπόν κύριοι. Η παρατεταμένη απουσία έμπνευσης του o.o.t.m. δεν είναι ούτε φαινόμενο που πρέπει να προκαλέσει ανησυχία ούτε και κάτι το μη αναμενόμενο. Ως γνωστόν, παγκοσμίου εγκυρότητος έρευνες έχουν αποδείξει ότι η πνευματική εργασία και πολύ περισσότερο η παραγωγή πνευματικού έργου, είναι αντιστρόφως ανάλογη της συχνότητας ερωτικών επαφών. Η λήξη του κυνηγιού εξεύρεσης ερωτικού συντρόφου κατασταλάζει τις λοιπές ορμές και βγάζει στην επιφάνεια μόνο τις σεξουαλικές τέτοιες, κάτι το οποίο ασφαλώς και δεν είναι κατακριτέο. Όσο περισσότερο έχεις στο κεφάλι σου ληγμένο το θέμα "σεχ", τόσο λιγότερο γράφεις. Και αν μάλιστα λάβουμε υπ'όψιν μας το γεγονός ότι η πλειονότητα της συγγραφικής παραγωγής του φίλου o.o.t.m. αφορούσε εκείνες τις περιόδους ατέρμονου κυνηγιού του άλλου φύλου, εύκολα βγάζουμε τα συμπεράσματα για τα αίτια που οδηγούν στο τρέχον, προσωρινό black-out.

Τα παραπάνω επιχειρήματα ενισχύονται περαιτέρω από το παράδειγμα του Τζανέτου. Ενός γυρολόγου του έρωτα, ο οποίος κατά τις ημέρες ενθουσιασμού λόγω της συναναστραφής με επαγγελματία χορεύτρια μας βομβάρδιζε με κείμενα που μας άφηναν άφωνους (για διαφορετικούς λόγους βέβαια από εκείνους που τα προόριζε αλλά δεν εξετάζουμε αυτό τώρα). Ιντερνετ καφέ ανά τον κόσμο (βλ. Βαρκελώνη, Αυστρία, Σύρο) είχαν φιλοξενήσει τις δαιδαλώδεις λειτουργίες του εγκεφάλου του και οι ιδιοκτήτες τους σίγουρα θα το θυμούνται ακόμα, μια και οι servers θα κάηκαν σε αυτήν τους την προσπάθεια. Από τη στιγμή όμως της μόνιμης εγκατάστασης του στη χώρα με τα σοκολατάκια του Μότσαρτ και την ενασχόληση του με καλλιτεχνικές δραστηριότητες που σχετίζονται με την παραγωγή φιλμικού έργου, όπως είναι φυσικό "έπεσαν οι πωλήσεις". Και κάπου εδώ υπεισέρχεται ο επαγγελματικός παράγοντας...

...ο οποίος αποτελεί και τον κύριο λόγο της μη δραστηριοποίησης του Director από την αρχή της συμμετοχής του στο blog. Τα φώτα της ράμπας καταπονούν καθημερινά τόσο πολύ τα μπιρμπιλωτά του μάτια, που δεν είναι καθόλου εύκολο μετά να καθίσει στην οθόνη ενός υπολογιστή και να δεχτεί κι άλλη ακτινοβολία. Θα ήταν καταστροφικό για τη λαμπρή καριέρα του, μια και τυχόν βλάβη του βολβού θα του στερούσε τη δυνατότητα να απλώσει στο σανίδι το πολύπλευρο ταλέντο του και να πάρει εκφράσεις ηθοποιού όπως: έκπληξη (γουρλωτά μάτια), καμάκι (ανοιγοκλείνει το αριστερό μάτι), γλυκούλης (μάτια κουταβιού), κ.ο.κ. Για να μην αναφερθώ και στην έλλειψη χρόνου εξαιτίας των διαφόρων γυναικών που μπαινοβγαίνουν στη ζωή του, όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Pachylon...

Ένας Pachylon που βρίσκεται την περισσότερη ώρα μέσα στο αντικείμενο που τόσο λατρεύει, ήτοι το αυτοκίνητο, αλλά όχι για προσωπική ευχαρίστηση μα για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Πασχίζοντας να πάρει στα χέρια του το πολύτιμο πτυχίο που θα του εξασφαλίσει ένα ήσυχο μέλλον και καλύτερους όρους ασφάλισης για να αγοράζει φτηνότερα τα χαπάκια της πίεσης, βρίσκεται διαρκώς μεταξύ Αθήνας και Πάτρας, με την Κορίνθου- Πατρών να τρώει τον πολύτιμο χρόνο από το PC του. Αλλά και όταν κάθεται σε αυτό, για πανεπιστημιακούς πάλι λόγους, προτιμά να επισκέπτεται δημοφιλή ιστότοπους τύπου Youtube προκειμένου να εξετάσει ιδίοις όμμασι τις τελευταίες εξελίξεις από τη μακρινή Ιαπωνία που αφορούν στα τετράτροχα οχήματα.

Ο Legend κύριοι. Όχι. Δεν έχει στερέψει ερωτικά. Αντιθέτως, ως σωστός πεταλούδος, διανύει την περίοδο εκκόλαψης εντός του κουκουλιού του, περιμένοντας υπομονετικά να βγει από αυτό. Η άνοιξη καθυστέρησε να φτάσει στο βιομηχανικό Manchester εξαιτίας της πρόσφατης έκρηξης ενός Ισλανδικού ηφαιστείου, ωστόσο η περίοδος αυτή σύντομα τελειώνει και θα ξεχυθεί λυσσασμένος στους δρόμους. Μέσω αυτού του blog, το παιδάκι με την αφάνα που δε μπορούσε να εκφραστεί και για να καταλάβει κάποιος (που δεν τον ξέρει από τα 12) τι θέλει να πει, έπρεπε να το επαναλάβει 3 φορές, έμαθε επιτέλους να χρησιμοποιεί σωστά τη σειρά των ελληνικών λέξεων και να συνθέτει πρόταση. Ένας σωστός άνδρας όπως ο Legend αυτά τα εκτιμάει και μόλις ολοκληρωθούν οι γενετικές διαδικασίες για άλλη μια χρονιά μέσα του, θα αρχίσει πάλι να γοητεύει γυναίκες πάνω στις μπάρες και τους ταπεινούς θαυμαστές του πάνω στο πληκτρολόγιο.

Για το τέλος άφησα τον Punoptic, καθότι η περίπτωση του μοιάζει ιδιάζουσα. Το καμάρι του blog, το υπερήφανο άτι της συγγραφικής αυτής ομάδας, σίγουρα διανύει περίοδο κρίσης. Από τη στιγμή της αλλαγής του ονόματος σε σέρβικο λογοπαίγνιο (pun= λογοπαίγνιο), οι εμπνεύσεις- εκλπήξεις που προσέφεραν αστείρευτο γέλιο (βλ. lab rats etc.) έχουν εκκλείψει και αναλώνεται σε πειράματα τύπου ατυχούς αλλαγής chat-box, μπερδέματος γραμματοσειρών και λοιπών ενεργειών που δεν αντιστοιχούν στο προφίλ ενός αληθινού βασιλιά του διαδικτύου. Το πλούσιο παρελθόν του ωστόσο, είναι σημάδι του ότι η ώρα της μεγάλης επιστροφής πλησιάζει. Όλα τα προαναφερθέντα πειράματα, υποκρύπτουν την πρόθεση του πως ετοιμάζει κάτι μεγάλο που θα ταράξει τα νερά του WWW. Μπορεί ακόμα να μην του έχει βγει, να κάνει κοιλιά τούτη την περίοδο, αλλά ένας administrator της κλάσης του πάντα δικαιώνει τις προσδοκίες όσων βρίσκονται υπό την αιγίδα του και φυσικά το κοινό του. Punoptic, ήσουν και θα είσαι πάντα ο Πανόπτης...

Όσο για μένα αδέρφια, διαβάζω όλη μέρα κλεισμένος σπίτι. Δεν έχω να πω κάτι για τον εαυτό μου, γιατί δεν έχω άλλα ενδιαφέροντα και είμαι βαρετός. Τραγικός θα μπορούσα να πω. Μόνο λίγη μπαλίτσα να παρακολουθήσω σε κάνα διάλειμμα για να χαλαρώσω. Το “όπιο του λαού¨...

3 σχόλια:

  1. Εντυπωσιακη (οπως παντα) απαντηση, οποτε δεν μου μενει παρα να ανακαλεσω και να συμφωνησω απολυτα μαζι σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ απολύτως...με ηρέμησες Averel!Ετοιμάζομαι να ζητήσω θερινή άδεια απο τον Πανόπτη απο τώρα μέχρι τον χωρισμό μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απαντάω αργά γιατί όταν το διάβασα ήμουν wasted. Προχθές λοιπόν είχα γυρίσει από μία γαμάτη μέρα. Μου θύμισε τα φοιτητικά μας χρόνια στην πατρίδα. Μεσημεριανό. Μπάλα και μπύρα. Βραδυνό με μπύρα. Και μετά για μπύρα. Γύρισα και ήμουν έτοιμος να κοιμηθώ. Μόλις είδα το κλασικό μεγάλο κείμενο του Άβερελ, άναψα άλλο ένα τσιγάρο και το διάβασα με μεγάλη προσπάθεια στόχευσης. Ολοκληρώθηκα και κοιμήθηκα ήσυχος...Γιατί όντως 'Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα'.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.