Μόλις το είδα πανικοβλήθηκα. Ήταν μπλε και χρυσό. Πραγματικά εκθαμβωτικό. Ήταν μεγαλύτερο, φινετσάτο, σοβαρό, υπερβολικά στυλάτο, κραυγαλέο και χλιδάτο. Περισσότερο από τον πρόγονο του. Τρελάθηκα. Σκεφτόμουν αν ήρθε το τέλος εποχής. Έβλεπα τα πακέτα δίπλα μου, τα άλλα στη σκουπιδοσακούλα και τα άλλα κάτω από τον καναπέ του Πανόπτη να με κυνηγούν μαζί με τις αναμνήσεις που κουβαλάνε πάνω τους. Σκεφτόμουν τις αυτοσχέδιες κουρτίνες να γίνονται φέρετρο που θα μεταφέρουν στη χωματερή την Ιστορία. Θυμήθηκα τις σχολικές μας τσάντες που κουβαλούσαν τις κασετίνες και εμάς που τις πετάγαμε στη μούρη του Πανόπτη άδειες λέγοντας ''πάρε'' ή ''γραμμένη'' ή ''συλλεκτική''. Σκέφτηκα τα άπειρα bar και τις άπειρες νύχτες που τρέχαμε να τις βρούμε, το desktop του Averel, την άρνηση του o.o.t.m., το λεβητοστάσιο του Τζανέτου, τα υπόλοιπα σημεία και μέρη του σώματος που έχουν κρυφτεί, τις διακοπές που τις κρατάγαμε, τις μανάδες που ρωτούσαν, τη σκουπιδοσακούλα στη σοφίτα, τη βαλίτσα μου από την Ξάνθη και κάποιες που έχω ακόμα στη Μεθώνη. Τελικά δεν ξέρω αν υπάρχει αντικαταστάτης. Το αφήνω πάνω σας. Παραθέτω απλά τα παρακάτω στοιχεία...
Υ.Γ.: Τουλάχιστον ας δοκιμάσουμε τον άσπρο επισκέπτη.
The Newcomer
The Hero
Σχόλιο Νο 10 (για να ικανοποιηθεί έστω για λίγα δευτερόλεπτα άλλη μια εμμονή σου γιατί παραμεγάλωσε μου φαίνεται ο κατάλογος):
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσπρο τσιγάρο εγώ δε βάζω στο στόμα μου. Πέρα από εξαιρετικές περιπτώσεις, σε μόνιμη βάση αποκλείεται να το ανεχτώ. Μόνο τον o.o.t.m. ανεχόμουν, όταν χωρίς να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια βοηθούσε τα μέγιστα στο να εξαντληθεί το stock του συγγενούς μας πακέτου, άντε και τον παππού μου. Αλλά ο o.o.t.m. κάνει τώρα στριφτά κι ο παππούς μου πέθανε (sorry, απεβίωσε). Επομένως η πρώτη μου αντίδραση μόλις μπήκα στο καλύτερο blog του κόσμου και είδα κάτι που θυμίζει απομίμηση του απαίσιου τσιγάρου -αν μπορεί να αποκαλείται τέτοιο- που λέγεται Davidoff, ήταν μάλλον αποστροφή. Εκτός του ότι είναι πολύ ελαφριά για τα χοντροδάχτυλα μου και μυρίζουν απαίσια, νομίζω ότι απευθύνονται μόνο σε αδερφές που καπνίζουν για να φαίνονται άντρες ή στους Πιερακακιδοτζαβελόπουλους, που πάλι καπνίζουν για να φαίνονται άντρες. Και εγώ να πάρω ροζ φουλάρι ή κασκόλ ΠΑΣΟΚ για να συνοδεύσω το πακέτο μου αποκλείεται.
Το πακέτο βέβαια αυτό- καθαυτό όντως εντυπωσιάζει και σίγουρα είναι ένα κομμάτι που, όχι μόνο θα εμπλουτίσει τη συλλογή μας (πακέτων τε και αναμνήσεων), αλλά επιπλέον δεν πρέπει να λείπει από το βασίλειο που τη φιλοξενεί, δηλαδή το σπίτι του Πανόπτη. Κατά την ταπεινή άποψη μου ωστόσο, δεν έχει θέση κάτω από τον καναπέ του. Ούτε στις μπάρες που μεγαλώσαμε. Ούτε στις σχολικές μας τσάντες, στο συρτάρι της Μεθώνης, στο ταρατσάκι στα Λιόσα, στην τσέπη του σκισμένου στρατιωτικού-που-έγινε-βερμούδα του Τζανέτου.
Πολύ ωραίο, γαμάτο, όντως φινετσάτο και χλιδάτο, αλλά δεν είναι παρά κομμάτι της συλλογής, και όχι αυτό που την ξεκίνησε. Και άρα δε μπορεί να την ολοκληρώσει. Προσωπικά με πήγε σε μια κατάσταση στα 45, στο σπίτι του Legend, όπου θα καθόμαστε στρογγυλά με άλλους αγνώστους για να γιορτάσουμε την αποφοίτηση του γιου του. Αλλά δε θα γελάμε κάνοντας παντός τύπου μαλακίες που καταλαβαίνουμε μόνο εμείς, δε θα προσποιούμαστε ότι στραβώνουμε που "ο τύπος δε βάζει ελληνικά", ο μπάρμαν δε θα μάθει το ποτό μας από το πρώτο μισάωρο, δε θα πετάμε τους φίλους του γιου του στον αέρα όταν παίζει Ρίτα ούτε θα σπάμε πιάτα και θα κάνουμε διάφορες γυναίκες να μας ερωτεύονται. Γιατί εκτός από φανταχτερό, το πακέτο είναι και ΦΛΩΡΙΚΟ. Ή είναι φλώρικο επειδή είναι φανταχτερό, διαλέξτε και πάρετε.
Δεν ξέρω πώς τα φέρνει η ζωή, αλλά ακόμα και στην απευκταία περίπτωση που μου κάνουν λοβοτομή και καταλήξω γιάπης, σας υπόσχομαι ότι μόνο και μόνο χάριν όλων αυτών που πολύ παραστατικά περιγράφει ο Legend και για να μην βαφτεί μαύρη η τελευταία σελίδα της Ιστορίας, εγώ θα αλλάξω μάρκα. Δε θα καπνίζω πια Καρέλια γιατί θα ταιριάζει το πακέτο στους κύκλους μου. Θα είναι σα να αποποιούμαι τα παιδικά μου χρόνια, σα να παραδέχομαι ότι δεν έβλεπα Τhundercats, δεν έπαιζα ΜΟΝΟ μπάλα στο Δημοτικό, δεν την έπαιζα με τη Δεκαρ...., δεν κάπνιζα στις τουαλέτες στο Λύκειο, δεν έκανα Αθήνα- Πάτρα κρυφά, δεν έκλανα στις μπάρες 3 ώρες πριν πιάσω δουλειά ή ενώ οδηγούσα, δεν, δεν, δεν...
Σκεφτείτε μόνο αυτό: 3 το πρωί, σηκώνομαι απ' το σπίτι μου στα Λιόσα και πάω απέναντι στον κλαρινατζή Παναιτωλικό περιπτερά, με το κίτρινο- μπλε στα χρώματα της ομάδας περίπτερο, και τι του λέω? "Ένα Καρέλια Μπλε"? Απλά όχι, δε μου κάνει...
Υ.Γ.1: Παρ'όλα αυτά να μας φέρεις από ένα στον καθένα, εγώ δεν τα έχω βρει πουθενά προς το παρόν.
Υ.Γ.2: Εξακολουθώ να εύχομαι πάντως ότι αυτή είναι μόνο η Αγγλική version και ότι ο Γιωργάκης δε θα κάνει καμιά μαλακία για να ανέβει το πρεστίζ της Καλαμάτας.
Υ.Γ.3: Αν όμως τελικά γίνει και δεν αποφευχθεί το κατ'εμέ "μοιραίο", πάντα στις 5 το πρωί γυρνώντας από ξενύχτι στο σπίτι του Πανόπτη στην Πάτρα (που βέβαια ευελπιστώ κάποια στιγμή να το αφήσει το έρμο- αν μάθω ότι ξανακοιμήθηκες θα πάρω το αερόπλανο και θα σε ποτίζω 20 καφέδες τη μερα), πάντα θα έχουν μείνει 3 για πριν κοιμηθούμε...