ΑΝΑΜΠΕΛ

λοιπον....ειναι στιγμες που αναρωτιεσαι γιατι ηρθες κ τι θες....(ναι ξερω χρηστο....)ειναι φορες που νιωθεις την αναγκη κ αλλες που θελεις την ουσια....μια συνουσια μυστικη που λεει κ το ασματακι....ομως ειναι κ στιγμες που νιωθεις χαμενος...με μια γλυκα στο στομα κ ενα διαρκες χαμογελο....τελικα τι θελουμε?συμβατοτητα η αναζητηση?ζωη η επιβιωση?θυμηθηκα την αναμπελ....θυμηθηκα το υπογειο ...με ολα αυτα τα χρωματα κ τις δαχτυλιες μας....πορεια με αρχιδια που λιγοι τολμησαν κ ακομα πιο λιγοι συνεχισαν!δεν με νοιαζουν οι αλλοι...ποτε..μα το λεω γιατι ειμαστε μεσα στους λιγους...ετσι ξεκινησαμε...αυτοι ειμαστε κ συνεχιζουμε...κανεις λοιπον αδερφια δεν μας ειπε η μας εξασφαλιζει πως η ζωη θα ειναι πανεμορφη,ροδινη κ γεματη με χαρες....αντιθετως γινεται ολοενα κ πιο σκληρη ,απροσωπη...δυσβατη κ απροσητη....εξαιτιας των ιδιων μας των εαυτων!!!ψαχνουμε μια διαρκη επιβεβαιωση κ αυτο με κουρασε!με εξαντλησε!με εριξε!επιασα τον εαυτο μου να χανετε κ να χαωνεται με ολα τα αλλα εκτος της πραγματικοτητας....με συνελαβα να μην απολαμβανω...γιατι με την ταχυτητα που ειχα προσπερνουσα....κ ελεγα δεν πειραζει...το επομενο!!!ΟΧΙ...ακομα ειμαι στην αρχη...την μεση θελω να την φανταζομαι κ να αφαιρουμε...για λιγο...για να χαθω κ να ξαναεπανελθω δρυμητερος...γεματος,συνεχιζοντας την ζωη μου ακροβατωντας.....στα πιο ομορφα μερη,στις πιο ωραιες παραλιες κ στα πιο γεματα απο συναισθηματα τοπια!ολα ροδινα σας τα παρουσιαζω....κ γελω...αυτο μου ελειπε....δηλαδη τα παντα...ειμαι ερωτευμενος με ολα...με τις 4 εποχες...με τα χρωματα...με τα λουλουδια...με τα ζωα!ειμαι ζωο!σας αγαπω!εμαθα να αγαπω...κ εμαθα να ειμαι φιλος για να εχω φιλους!το ονειρο διαρκει λενε δευτερολεπτα...μα οταν ξυπνας σου φαινεται τεραστιο....εισαι επιρεασμενος κ νευριασμενος...η χαλαρος κ χαμογελαστος...μα κ μπερδεμενος!ετσι λοιπον αποφασιζω να πιασω τους παλμους μου κ να με ακουσω για μια φορα....μεσα στον χρονο....μια φορα παιδες ειναι...μια!οποτε δεν θα της χαριστω....θα την βουτηξω απο τα μαλλια κ θα κανω το πιο μεγαλο...το πιο τολμηρο μου μακροβουτι....σαν την θαλασσα μεσα μου....χωρις να ξερω αν θα βγω!δεν με νοιαζει......το σουρουπο παντα με μελαγχολουσε οποτε τοτε θα το κανω....για να ξεπερασω τις φοβιες μου...να νιωσω τις δυνες....τις δυναμικες κ τον παλμο...μου μεσα στον βυθο....της ΖΩΗΣ!φαντασου πως η θαλασσα που ολοι την αποδεχομαστε την σεβομαστε κ την χαιρομαστε...δανειζεται το χρωμα του ουρανου!ολα λοιπον εχουν νοημα οταν τους δωσεις νοημα η ειχαν κ απλα εμεις το καταλαβαινουμε πιο αργα....οταν ολα θα'ναι αργα...ΟΧΙ!δωστε τα χερια....απλωθειτε....χαμογελαστε....ενωθειτε....κ ολα αυτα με τα ματια κλειστα αν σας βαστα!προκληση....ΝΑΙ!δημιουργια....ΝΑΙ!αναστατωση....ΝΑΙ!παμε ρε να τους παρουμε τα σωβρακα...να τους παρουμε φαλαγκι.....ποιους?τους ιδιους μας τους εαυτους!εγω=τιποτα...εμεις=τα παντα!!!καληνυχτα μας...και προσοχη στα ονειρα....διαρκουνε πολυ οταν τα γραφει το τριτο χερι!