Μοναξιές...

ΠΑΤΡΑ

Πουτάνα
Απαίσια
Τραγική
Ρημάδα
Άντε γαμήσου

Υποχρεώσεις και μια καλή ευκαιρία για διάβασμα με έφερε στην συγκεκριμένη πόλη την εβδομάδα του Πάσχα. Με υποδέχτηκε όπως πάντα. Μύριζε, έβρεχε, ασχήμενε, σάπιζε, βρώμαγε και δυστυχώς γέμιζε. Πέραν των κανονισμένων μαθημάτων που με φέρνουν σε επαφή με κόσμο, οι ώρες κοιλούν πολύ δημιουργικά και με πολλές κουβέντες (ταβάνι κλπ). Έχω πάρει και την, ιδεολογικά προερχόμενη, απόφαση να μην βλέπω τηλεόραση και να μην τηλεφωνώ σε κανέναν (εκτός Κ) και όπως καταλαβαίνεται έχει ξεραθεί το στόμα μου από την πολυλογία. Επίσης αποτοξινόνομαι από το αλκοόλ γιατί στο τέλος των διακοπών του Πάσχα είχε αθέμιτες παρενέργειες...
Λοιπόν αδέρφια πάω για τσιγάρα στην παλιά μου γειτονιά, μιας και δεν μου φτάνει ο χρόνος. Οπότε τα λέμε εν καιρό αν υπάρχω. Γιατί έχω σκεφτεί να κάνω ριφιφί και να ανατινάξω το Αρχαίο Ωδείο (το τελευταίο ωραίο σημείο της πόλης) ώστε να μπει και η Πάτρα με αξιώσεις στο group του Πύργου, της Κορίνθου και της μαγευτικής Πέλλας. Μετά θα μπώ κρυφά σε ένα πλοίο που πάει Ιταλία και θα το πάω τέρμα γκάζι μέχρι την πλατεία Γεωργίου γκρεμίζοντας λιμάνι και κανά 2-3 ιστορικά κτίρια. Τέλος θα πάω στο αεροδρόμιο του Αράξου και με σθένος καμικάζι θα αποτελειώσω Κάστρο, Δημαρχείο. Πάω τώρα γιατί αν προλάβω έχω και έναν εμπρησμό στο Δασύλιο...