Έχω χάσει τον ύπνο μου

Τον τελευταίο καιρό καθώς διαβάζω τα άρθρα του blog νοιώθω λίγο άβολα. Δεν βρίσκω τίποτα να γράψω. Οπότε κάθισα και σκέφτηκα τι φταίει. Το πρώτο, εντάξει, είναι ότι δεν έχω έμπνευση τη συγκεκριμένη περίοδο. Μετά από συνεχείς όμως συζητήσεις με τον Μεγάλο Πανόπτη κατέληξα και σε ένα άλλο συμπέρασμα. Σταμάτησα να γράφω μετά την είσοδο του Averel στο blog με την ιδιότητα του συνεργάτη. Και εξηγούμε. Η μανία του συγκεκριμένου ανθρώπου με τη λόγια γραφή καθώς και το κόλλημα του με τον έξυπνο και βαθύ σε νόημα γραπτό λόγο έχει οδηγήσει σε πρωτόγνωρα μονοπάτια τους συνεργάτες του και τους πρωτομάστορες του συγκεκριμένου ιστολογίου. Οι δρόμοι που πάρθηκαν είναι 2. Ο πρώτος είναι o δρόμος που πήρε ο o.o.t.m, ο οποίος προσπαθεί, με εκπληκτικα αποτελέσματα ομολογουμένως, να γράψει με παρόμοιο τρόπο και να σοβαρέψει την ποιότητα του blog ακόμα και με χιουμοριστική διάθεση. Ο άλλος δρόμος είναι του Legend και του Panopti οι οποίοι αισθάνονται μειονεκτικά και ανήμποροι δεν μπορούν να δημιουργήσουν. Δεν ξέρουν τι να γράψουν και αισθάνονται ότι για αυτό φταίνε οι ίδιοι. ΛΑΘΟΣ. Φταίει η μάστιγα του blog που ονομάζεται Averel. Που αφιερώνει 20 ώρες για να γράψει 2 σειρές και θέλει να βλέπει θετικά σχόλια και να ξέρει ότι είναι ο καλύτερος γράφτης. Να του λένε όλοι Μπράβο και να τον παρακαλάνε να έρθει να γράψει. Τον βλέπω στον ύπνο μου, με έχει στοιχειώσει, ακούω τα δάχτυλά του να πληκτρολογούν όλο πάθος και εμένα να είναι στο γύψο. Αλλά δεν πειράζει ας γράφει καλύτερα από όλους, εγώ έχω τα κονέ και ξέρω που θα απευθυνθώ και τι θα πράξω. Για να γίνει το blog πάλι ζωντανό και να μην μονοπωλούν κάποιοι το ενδιαφέρον όλων. Στο υπόσχομαι Averel θα σε ξεπαστρέψω, γιατί θυμίσου το ίδιο πρόβλημα έχει και ο Πανόπτης(Συγνώμη που σε έπιασα στο βρώμικο στόμα μου βασιλιά και δημιουργέ μας)...