Μετά απο εκδηλώσεις σχιζοφρένειας απο αμέτρητες θαυμάστριες, Legend και Panoptis, αποφασίσαμε να γραφτούμε σε Fitness Club, ετσι ώστε να προσφέρουμε απλόχερα τα εικονιζόμενα αγάλματα, σε κοινή θέα. Θα σας κρατήσουμε ενήμερους για λεπτομέρειες που αφορούν τη μυική μας μάζα και την εξέλιξή της.Οι φωτογραφίες ειναι απο το περιοδικό Mens Health, τεύχος "Best Of..."
Αγαπημένο μου Cosmopolitan.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθώς σέρφαρα μια μέρα στο net, πληροφορήθηκα έντρομος μέσα από τις σελίδες ενός εξαιρετικά δημοφιλούς διαδικτυακού τόπου (του οποίου το όνομα είμαι ανάξιος να προφέρω) ότι άρχισε η διαδικασία "μαρμαροποίησης" δύο εκλεκτών ηλίθιων φίλων μου. Ξάφνου ο κόσμος σείσθηκε κάτω από τα πόδια μου, κρύος ιδρώτας έλουσε το κορμί μου, ένα ρίγος με διαπέρασε απ' την κορφή ως τα νύχια (φαντάσου δηλαδή τι διαδρομή διένυσε...). Ο λόγος είναι απλός: Θα μπορέσω άραγε ποτέ ξανά να τους κοιτάξω στα μάτια επί ίσοις όροις, να μη ντρέπεται από εδώ και πέρα ο καθρέφτης μου, να μη θεωρούμαι ο φτωχός συγγενής της παρέας;
Σκέφτηκα αρχικά να απαντήσω με μια κίνηση ματ και να γραφτώ σε σχολή μπαλέτου, όμως με έδιωξαν το πρώτο μισάωρο επειδή οι τρίχες μου τσίμπαγαν την καλλίγραμη παρτενέρ μου. Στη συνέχεια δοκίμασα το καλλιτεχνικό πατινάζ, ωστόσο και πάλι το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό μια και κανείς δεν μου εξήγησε ότι ο παγοκόφτης δεν θα έπρεπε να αποτελεί βασικό αξεσουάρ της "στολής" και πως δεν πρέπει να κόβω κομμάτια από την "πίστα" για να μη ζεσταίνεται ο φραπές την ώρα της θεωρίας (άσε που τελικά δε μου έκανε μάθημα ο Αλέξης Κωστάλας όπως νόμιζα). Και ας μη συζητήσω καλύτερα για τις εμπειρίες μου από τη συγχρονισμένη κολύμβηση... Μα πού ακούστηκε να μη θέλουν να μπαίνω στα αποδυτήρια των γυναικών από τη στιγμή που δεν έχει προβλεφθεί να συμμετέχουν στο άθλημα και άντρες; Το χειρότερο όμως ήταν η πυγμαχία, όπου κατά την εγγραφή μου θα έπρεπε να είχα γράψει πλάι στο όνομα μου όχι τη φράση "αθλητής του μποξ" αλλά σκέτη τη λέξη "σάκος". Βάρβαρα αθλήματα σαν κι αυτό καταλύουν την έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έπρεπε να απαγορευτούν από τη συνθήκη της Γενεύης.
Αυτό είναι το πρόβλημα μου, το οποίο με έχει φέρει στα πρόθυρα κατάθλιψης και άλλαξε ριζικά την εικόνα που είχα για τον κόσμο και το άτομο μου. Τι μου προτείνεις να κάνω, εσύ, βασίλισσα των συμβουλών, παντογνώστη της ανθρώπινης ψυχής, θεμελιωτή του κοινωνικού μας κόσμου; Να το ρίξω στα ναρκωτικά και στο πιοτί, να χωθώ με τα μούτρα στο φαΐ ή να πέσω στα βαριά και να αρχίσω να κάνω παρέα με τον τύπο που αποτελεί το λογότυπο του εν λόγω blog?
Βρίσκομαι σε απόγνωση, περιμένω εναγωνίως τη συμβουλή σου.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων,
με εκτίμηση,
εγώ.